Poesia kaiera
Poesia kaiera
Edna St. Vincent Millay
itzulpena: Ana Morales
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-65-5
Edna St. Vincent Millay
1892-1950
 
 

 

 

Gorria eta latza, uste dut, izan behar da haurtxoen

Bakardadea: begiratu

Loan oratutako pelutxe hartz guztioi, urdin argiz edo arrosaz

Pintatutako sehaska barrotedunetan.

Eta Pazkoa Untxi guztiei, zikin eta zarpail, ezaintzen

Burko zuria eta Umetxoren bizitegi esteril, orbangabe, eguzkitsu, espazioan goxoki birakari,

Delikatua... Saiatu haien ordez

Berriak jartzen, datorren Pazkoan, iletsu eta zuriak, eta desberdinak usainez;

Aska ezazu indar eztiaz haren besarkada izututik,

josturak askatu eta barruko betegarria agertzeraino estutzen duela,

berea den bizitza batekin mutikoak duen lotura bakarra, benetan ezagutzen duen gauza bakarra...

Saiatu ezkutuan kentzen bistatik.

Gura baduzu haserrea entzun loriatsu orroka

Airez betetako biriketatik, auzokoen zer esangoak

Itoko ez duen eztarri batean gora;

Ikusi nahi baduzu giza bisaia bat bihurrikatua

Eta samintasun malderraz eta etsipenaz dardarti eta zimurtua,

Gera zaitez barrotedun sehaskaren ondoan eta esan “Ea, ea” eta eraman handik jostailua.

 

Arrosa eta urdin argia ondo geratzen dira

Haurren geletan. Eta gehienbat Umetxo guztiz da ona:

Txorrotxioka, zotinka, oin punta ahora eramaten saiatzen da mutikoa; ameslari, irristan doakio janaria

—Zerealak eta barazki zukuak— adur zapira:

Egiten du egin behar duena.

 

Baina une batez ere ez pentsa ahaztu zaionik Belztasuna; edo baga sakon

Erosoa; edo bertan betiko

Geratzeko asmo huts egina;

Edo bristada beilegi batera jaio izanaren traizio gorrimina.

Lo hartu aurretixe haurtxoen betazal barruan margoturiko irudiak

Ez dira pastel kolorekoak.

 

Intense and terrible, I think, must be the loneliness / Of infants—look at all / The Teddy-bears clasped in slumber in slatted cribs / Painted pale-blue or pink. / And all the Easter Bunnies, dirty and disreputable, that deface / The white pillow and the sterile, immaculate, sunny, turning pleasantly in space. / Dainty abode of Baby—try to replace them / With new ones, come Easter again, fluffy and white, and with a different smell; / Release with gentle force from the horrified embrace, / That hugs until the stitches give and the stuffing shows, / His only link with a life of his own, the only thing he really knows ... / Try to sneak it out of sight. / If you wish to hear anger yell glorious / From air-filled lungs through a throat unthrottled / By what the neighbours will say; / If you wish to witness a human countenance contorted / And convulsed and crumpled by helpless grief and despair, / Then stand beside the slatted crib and say There, there, and take the toy away. // Pink and pale-blue look well / In a nursery. And for the most part Baby is really good: / He gurgles, he whimpers, he tries to get his toe to his mouth; he slobbers his food / Dreamily—cereals and vegetable juices—onto his bib: / He behaves as he should. // But do not for a moment believe he has forgotten Blackness; nor the deep / Easy swell; nor his thwarted / Design to remain for ever there; / Nor the crimson betrayal of his birth into a yellow glare. / The pictures painted on the inner eyelids of infants just before they sleep, / Are not in pastel.