Kale luze heze honek

Kale luze heze honek

ezingo nau

zure oroitzapenari

uko egitera

indararazi.

Zirrara antsiaturik ez biziturik,

zureganako naizelakoa ez nuke,

baitatik,

joaterik gura.

Zuregandik urrun xamar banago ere,

oraingo instantes bizi nahi dut

zutaz pentsatzen.

Ez ote duzu gogoan

promesa dugun hitz mutua?

Ez ote da

ordukoxe bion agurpen isila

oraingoxe hasiera aske eta zabala?

Zuregan banintz...

nintzaizuke mintzatuko,

esanen nizuke, esan,

nola bihurtzen diren zahar

gazte izan ziren hitz goxoenak.

Noiz elkartuko berriz?

Agian inoiz.

Hala ere,

noiz?