AFARIAN GINELA

 

 

Afarian ginela,

“uhale” aditzean

begiak piztu

egin zitzaizkion

gure lagunari

entzun hutsean,

“uhale, uhale!”

hasi zitzaigularik

hitza berritzen.

 

Hamar urterekin

utzia omen zuen

Ondarroako etxera

itzuli zelarik

bertan behera

kalean barrena,

eskaileretan gora,

sasoi hartako

bizitzan sartuz:

 

ez dakit zenbat

armairu, kaxoi,

eta senitarteko

begitarte kuttun

ote zitzaizkion

gogoan izeki,

nire ahotik hitz

jakin horixe

jaso zuenean!

 

Uhale esaten

omen zioten,

jadanik atzean

utzia zuen

arrantzaleen

bizitza hartan,

gurean zinturoi

edo gerriko

esaten diogunari.

 

Harrezkero,

areago nau ba

uhale horrek

lagunari lotzen:

bizitza hartara

narama berarekin,

eskaileretan gora,

armairua, kaxoiak

zabaltzen dizkit…