Tundra
Tundra
2002, poesia
88 orrialde
84-95511-52-5
azala: Borja Estankona
Igor Estankona
1977, Artea
 
2020, poesia
2009, poesia
1998, poesia
 

 

JENDE ASKOK ORAINDIK
BAT ZARELA USTE DU

 

Arantzaduna ere koroa bat zen azken batean,

eta ezer eskatu barik bizi direnek ez dute koroarik behar,

esku bat hutsik dutelako beti, bestea beteta badute.

Opari hauei ez al diegu garrantzi handiegia eman?

Ez al dira esku artean urtuz doazen

izotzezko neba-arrebak?

Ura eta airea logela handian daude,

noizean behin leihotik zaintzen dituztela

landan galapan ari diren setter irlandar biak,

ukituz gero desagertu egiten diren bihotzak bezain

minbera, zorabiatuta, uztailean.

Buruz behera jaiotzen al dira ba loreak?

Orduan zergatik egon behar dugu guk ezeren menpe?

Haizeak, zuloek, zeruraino

altxatzen diren oliozko olatuek,

horiek garaitzen bagaituzte ere,

ez ditzagun ugazandra deitu,

arantzadun landareak haziko baitira bestela

puntadun gauzak ehortzi genituen lekuan.