Poesia kaiera
Neguko jauregia
Jende gehiena zenbat eta zaharrago jakintsuago:
nik bizkarra ematen diot horri denari.
Azkeneko hogeita bost urteak pasatu ditut
unibertsitatean ikasitakoa ezabatzen
eta ordutik hona gertatutakoa ezin ulertuz.
Jada ez ditut paperetako izenak ezagutzen,
eta aurpegiak ahanzten ditudanez hasia naiz jendea iraintzen
eta zenbait tokitan izan ez naizela zin egiten.
Gaitz erdi, azkenera lortzen badut
kalte egilea suntsitzea, zernahi dela.
Orduan ez dut jadanik ezer jakinen.
Nire gogoa bere baitara bilduko da, soroak bezala, elurra bezala.
The Winter Palace
Most people know more as they get older: / I give all that the cold shoulder. // I spent my second quarter-century / Losing what I had learnt at university. // And refusing to take in what had happened since. / Now I know none of the names in the public prints, // And am starting to give offence by forgetting faces / And swearing I’ve never been in certain places. // It will be worth it, if in the end I manage / To blank out whatever it is that is doing the damage. // Then there will be nothing I know. / My mind will fold into itself, like fields, like snow. /