Poesia kaiera
Denbora hirukoitza
Karrika huts hau, beratu arte garbitu zeru hau,
haize hau, udazkenez lauso
errainua bailitzan, horretan datza oraina
usadioz garraztutako aroa
ez da giro moduko aroa.
Baina beste zerbait ere badakar:
hauxe da etxe handien artean, zeru ibiltarien pean
aspaldiko haurtzarotik ikusitako etorkizuna,
ezkilen ingi-dangetan entzundakoa—
heldutasunaren afanen aire leinurua.
Eta egun bat barru iragana izanen da,
galdutako aukera potoloz ereiniko ibarra
ez baikenuen, axolagabeok, uzta hori bildu nahi izan.
Horri leporatzen dizkiogu gure azken
ikuspegi karraskatuak, urtaroz urtaroko gainbeherak.
Triple Time
This empty street, this sky to blandness scoured, / This air, a little indistinct with autumn / Like a reflection, constitute the present — / A time traditionally soured, / A time unrecommended by event. // But equally they make up something else: / This is the future furthest childhood saw / Between long houses, under travelling skies, / Heard in contending bells — / An air lambent with adult enterprise, // And on another day will be the past, / A valley cropped by fat neglected chances / That we insensately forbore to fleece. / On this we blame our last / Threadbare perspectives, seasonal decrease.