Ontziburu!, nire ontziburu!

 

 

(Abraham Lincoln-en heriotzan)

 

 

Ontziburu!, nire ontziburu!, amaitu da gure itsasaldi ikaragarria.

Ontziak aldera egin ditu uharri guztiak,

begiratzen genuen saria irabazi dugu.

Hurbil da portua, aditzen ditut joaleak eta herri osoak zuri goraka,

begiak ontzi sendoari, ontzi ausart eta harroari jarraitzen zaizkiola.

      Baina, ai ene!, ene bihotz!, ene bihotz!, ene bihotz!,

         odol tanta gorriak erortzen dira geldiro,

             nire ontziburua zerraldo eta hilotzik

                datzan zubian.

 

Ontziburu!, nire ontziburu!, jaiki zaitez joaleak aditzeko.

Jaiki zaitez. Zuregatik goratu dute ikurrina. Zuregatik

hots egiten du turutak. Zuretzat dira lore sorta eta bureztun horiek.

Zuregatik betetzen dute itsasertza gizaldeek. Zureganantz

zuzentzen dituzte beren deiak, beren gogoak eta aurpegi zaletsuak.

      Zatoz ontziburu! Aita maitea!

         Beso hau zure burupean.

            Ametsa-edo da zubiaren gainean

               zerraldo eta hilotzik etzaten zarela.

 

Nire ontziburuak ez du erantzuten, bere ezpainak zurbil eta isil.

Nire aitak ez du nire besoa ohartzen, ez du intziririk ez nahimenik.

Ontziak, oso eta gaizka, bota du aingura; bere bidaldia bukatu da.

Bere joan-etorri ikaragarria eginda, ontzi garailea sartu da portuan.

      Alai zaitezte, izpazter horiek, soinu egin joaleak!

         Baina ni urrats neketsuokin

            ibiltzen naiz, nire ontziburua

               zerraldo eta hilotzik datzan zubian.

 

* Bingen Ametzaga itzultzaile, 1941

 

O Captain! My Captain!

O Captain! my Captain! our fearful trip is done, / The ship has weather’d every rack, the prize we sought is won, / The port is near, the bells I hear, the people all exulting, / While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring; /    But O heart! heart! heart! /       O the bleeding drops of red, /          Where on the deck my Captain lies, /             Fallen cold and dead. // O Captain! my Captain! rise up and hear the bells; / Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills, / For you bouquets and ribbon’d wreaths—for you the shores a-crowding, / For you they call, the swaying mass, their eager faces turning; /    Here Captain! dear father! /       This arm beneath your head! /          It is some dream that on the deck, /             You’ve fallen cold and dead. // My Captain does not answer, his lips are pale and still, / My father does not feel my arm, he has no pulse nor will, / The ship is anchor’d safe and sound, its voyage closed and done, / From fearful trip the victor ship comes in with object won; /    Exult O shores, and ring O bells! /       But I with mournful tread, /          Walk the deck my Captain lies, /             Fallen cold and dead.