Poemaren hondoan

Poema

sinboloz eta mitoz

hustu zenean

                  zu zeunden

poema hutsaren hondoan,

biluzik

behargorri

negarrez

maitasun eske.

Sinetsi ezinik

poema

behin eta berriro

desegin nuen

                  bainan

hor aurkitzen zintudan

                                beti

poema hustuaren

hondo sakonean.

Ordea

zu

metafora

eta mito arteriotsuetatik

                                  zintzilikaturik

ihesi zenbiltzan.

Arrazoi hutsaren

begi hotzez

armiarma sare sendoa

                                metafora astunez

ehuntzen zeniharduen,

ezkutuko

zauri zuri

zaharrak

gorderik.

Ilunpeko beldurren katibu.

Zamaz gainezka

hegan egin nahirik

hegoen hamaika mila kolorezko

                                            tranpak

zure sarearen harietan

lehertu zitzaizkizun.

Poema

sinboloz

mitoz

metaforaz

bete ezinik geratu zenean

zu zeunden, hondoan

bakar-bakarrik

behargorri

biluzik

negarrez

maitasun eske

                    edozein emakume bezala.

w1997