biltzen ari da.

Bidean zear maite bi,

besoak korapiloan,

astiro doaz pausoan.

Oinatzak bide isila

esnatzen dute otsera.

Tra!... tra!... tra!... Iluna

deika biotzera.

Maite bi doaz bidean,

oinak alkarren parean,

izketa isil, begiak gandu,

odola irakinean.

Odei muiloak gainetik sapai,

izarri ez du Ilargiak zai.

Lau oin, bi ta bi,

neska-mutilen

arraun, lur joaz,

geldiro-geldiro dijoaz.

Amesik ez da bidean...

Urruti baten mojen kanpaia

asperenka da ilunpean.

Orduak orraztuak,

aurrera dijoa gaua,

bide alboak sasitzen.

Maite biak, asmotan bat,

tanto bi dira urrutira;

ipurtargiak bide ertzetik

ikutu die begira.

Besorik beso, eskurik esku,

maite biak geldi dira.

Buztinez labain dago

alboko zingira;

labainago da mutila

neskatxaren belarrira.

Goraxeago, aldapan geldi,

ostropea ilunago...

Arnas estu bi airean!...

Ingurua minez dago.

Biotz biren erditzeak,

zotin da urruma dario;

grina itsua etxeko dabil;

adimena, andik auzo.

Gero... Aldapan bera kezkati,

maite biak mutu datoz.

Neskatxa, txima luze, soineko

zimur, itsu dator malkoz.