Geoffrey Chaucer

Aholku onaren balada

TRUTH: BALADE DE BON CONSEYL

Gizartetik itzuri ta izan egizale;

zure ogasunaz poztu, txiki bada ere;

diruk gorroto dakar, zoraldi igotzeak;

lagunek bekaitz dabe, ta ondore onak

itsutzen dauz guztiak. Ez nahi izan gehiago

dagokiona zure zatiari baino.

Besteei ituntzeko argi zure buru landu,

ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!

Oker denak zuzentzen ez hartu nekerik,

Zoriaren txirringan ez jarri usterik:

bake handi aurkitzen da zeregin txikian;

ta gudak ez dau eiten ezten zorrotzean

jo baino. Ez lehiatu, lurrezko ontzi hori,

harresia azpiratzen. Zure burua hezi,

ta besteek dautsue adituko gertu;

ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!

Jaungoikoak bidaltzen dautsuna hartu pozik;

jauspena iragarten dau mundu honengatik

burrukatzeak. Hemen ez da etxerik, ez da

hemen lekaro baino; bidaztia, aurrera!...

Gorantz, abere hori, zure ukuilua utzi!

Ezautu zure herria, eskertu Jaunari;

gogoa aurre duzula, goiko bidea hartu;

ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!

                        AMAIKIA

Beraz, abere gaixo, zure eztasuna utzi;

mundu huts hau ez gaur-gero ukuilutzat euki.

Errukia maite du Bere ahalmen hutsez

ezereztik irazan zaitunak; baina ez

jopu bat izateko. Zure aldez, eta

bizi handiago bat ta zeruko poza

nahi daben denen alde, askerik eskatu;

ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!

        1941