Eskuen sustraiak
Eskuen sustraiak
2009, poesia
136 orrialde
978-84-92468-12-6
azala: Idoia Beratarbide
Oier Guillan
1975, Donostia
 
2020, nobela
2013, poesia
 

 

HELDU OSTEAN

 

bizitza mingarria delako da denbora gorria

 

ezusteak errepide baten luzera duelako

diote matxinsaltoek grebarako garaia dela

 

jolas aroak adina zamatzen du

jausi da zuri-beltzezko telebista mendi zokora

egunsentia koloreetan korapilatuz

 

oroitzapen isilduen hatsa tiritekin sendatzean

zabaltzen dira bekainak

parentesi maiteminduen ohean

 

urteak pasa ahala

errazago lerratzen dira malkoak zimurretatik

horregatik etsi dio euriak

aurpegiak maitasunez estaltzeari

 

etsipena ezabatzea bezalako lehia xumeak ahaztuak dira

hogeita hamabost orduko lan astea duten zaurietan

 

sudurretik jaiotzen dira lur sagarrak

eta goseak eta aterkiak

 

erotu zaigu adina

azpititulua eskatu dute argazkiek

alaitasuna digitala eta tristezia demokratikoa dela

dio ezer ez jakiteaz asko dakien batek

 

heldu ostean haur izan nahi nuke

baina ez atzoko hura ez bazterrekoa

 

ipuinen esanahia misterio bat zeneko ahur ura