Hilburukoa

biluzirik urgainduko naiz

gauaren erdian:

izarren negarra,

behelaino naiz bihurtuko

goizaldean,

itsasadarrean labanduz.

Meheki bustiko ditut

talaiako belarrak,

arrainuntzi goiztiarren

masta eta sareak

eta leihoetako kristalak.

Artizarrak

iragarriko du ekiaren sorrera

hosto infinitoetan lehertuko naiz

haranean zehar sakahanatuz,

oihal orlegiz janzteko

mendiak zuhaitzak landareak oro.

Argiaren baitan murgilduko

naiz biluzirik

izpi infinitoz zipriztintzeko

ume olgetien adatsak,

itsabeheretako haitz biluziak eta

kresal molekulak.

Hegal zuria izango naiz

eguerdiko perfekzio bertikala

labainak bezala

ebakitzen.

Itzalak mendian behera

jausiko dira;

odoletan abailduko naiz

sartaldean

dena azken besarkada gorriskaz inguratuz,

emeki hersten den betazalaren azpian

bilduta.