Behar zaitut

Ezagutzen du nire gorputza

zure eskunaba leunak.

Ireki dute zure loin desinteresatuek

barneko ildo zabalena.

Joan dira, aldiz,

ingurutik,

zure irriño alegerak.

Behar zaitut.

Gaur ere,

zuregandik entzun nahi dut

maitasunaren oihartzuna.

Gaur ere,

zure ondoan maite,

jarraitu nahi dut tente.

Hemen nagokizu zuri deika.

Hemen nago geldi.

Gelditu,

pausoa aurrera eman nahi...

eta ezin mugitu.

Ba ote nonbait

ametsetan sinestu izan dudan paradisu?

Pentsatu nahi dut

maite,

plaza hartan, zure etxe ondokoan,

—hara joatekotan—

zu topatu behar zaitudala.

Ikusi nahi dut

maite,

izkina hartan, autobus geltokiaren parean,

—begiak irekitzekotan—

ni besarkatzera zatozela.

Sentitu nahi dut

maite,

nire bular kontran, euripean,

—han izatekotan—

zure indar guziak aurkitu behar ditudala.

Sentitu nahi ditut,

gaur ere maite,

momento honetan,

—gehien behar zaitudanean—

eskua elkarri eskainiaz

maiteminduen lehenengo musuaren

ezpain dardaratsuak.

Behar baitut

maite.

Arren,

itzul zaitez.