Zeu, ederrezko lore

Iluntzen hasia itsaso garbian,

han,

ez dagoen zubian,

badoa makal,

patxaran,

eguneko argia.

Haren bistan,

arras xoragarria,

naturaren perfila, olatuen mugimendu geldia,

denboraren soinu-haria, xurrumurruaren agonia.

Naturaren perfila, irudi naturala,

pakezko uhin urdin-berdeon etorrera lasaia,

urezko maindire zabalak, arimaren ispilu dohaina,

ibiltarien su bizia, ametsen melankolia.

Ilunabarra,

benetan atseden nabarra.

Zuregan indar duena

ez ote da lagunik ederrena?

Oinezko bidea, ibilitako harea,

itsasertzeko bidai hezea,

hegoaldeko haize epelaren laztan alaia.

Zu, ederrezko lore,

leun, eme,

olerkariengan amaia ezagutzen ez duen gaia,

sentimenduen goren senda,

maitasunerako etorbidea.