Seme

Dagiala kirrinka arratsaldeak. Eztarrian traba dakiekeela denbora.

Soinu txikiak iristen dira. Etxe guztia

artegatu da, eta isiltasunaren aska

ikaratu. Etxe itxi zoriontsua.

Fosforo hotza taupaka, lokartu da ur sakoneko

piztia, bi gorputz luze-lotuak.

     Ebakia, denbora. Xaboizko bildots,

dutxapean neska. Hitzak

eta barrea, azalaren gainean arin, ur zakarrarekin

ihesi doan aparra.

                        Ebakia, zerra zintaren

intziria: bortitz urratu da

haurraren negarra.

                         “Agian da

egin ez dugun haurra, kexu zaiguna”.

                                                Seme,

besteren kreatura, isil zaitez. Aurki itzazu

salatzen dituzun biak, elkarri promestu bai

baina konplitu ez zioten bi gaixoak.

Tentatzaile baldarregia, lotsarazten gaituzu.

Aurki ezazu beste gorputz bat eskaintzen zenuenean

nahi izan zintuena. Iraulka zaitezte hirurak.