Ez dizut desagertuen aintzarik opa

Iritsiko ez den lur hartze bat bezalakoa

Elkarren begiei parke hutsei bezala begiratu

Irabazi eta galdu dugunaz galdetzen didazu, irabazi eta galdu dugunaz

Loaren artxiboak orrikatzen dihardut, zain deslotuak

Gerturago ekar zaitzaketen albiste latzen bila

Hotz-hotzean maite zaitudala diot

Eta diot etsita nagoela ez litekeelako dakidanarekin ezer salbatu

Ez adiskidantzarik ez auzorik ez lur uraseturik

Hobe litzatekeela agian bihotzean zer daramagun jakingo ez balitz inoiz, inoiz jakingo ez balitz

Gerta daiteke berandu izatea lur laketu ezin bat maitatzera egiteko

Eta akordua jakiekin batera mahai honen aurretik iragaitea

Deika ari natzaizu baina talaia aski garairik ez dago ikus nazazun

Ez dizut maitetasun hau poema perfektuetan bindikatzeko eman

Ez dizut seinale sekreturik jarriko balkoian

Beti jokatu izan dugu etxekoak gorrotatzeko bezain libre

Gorroto hau zaharregia da beste inon etsi dezan

Ni naiz zure bihotzaren kargu nagoana eta bertan nahi dut

Laztan nazazun idatz diezadazun mintza zakizkidan harrotutako ezponda bat bezala

Gerta daiteke inoiz ez aurkitzea galdutako frogak

Gerta daiteke bulkada eder batek ezin izatea gizaldi beteko abandonoaren aurrean

Orduan betiko giltzatu diren ateak eta birritan habitatzen diren hustutako herriak uzten ditu zulatze lanak

Berandu erabakitzen diren maitetasunak bere ederrean zamakatu ezinak

Eta eskua luzatzen dute itzalek maite zaitzadan urrutiminez

—Min bat behar dela itzultzeko—

Eta zeure baitan garraia ditzakezu gela hau zubiak orriok

Baina mezu hauek ez dira ez zure ez nire bihotza, ez dira inoren bihotz