Enbeita'tar Kepari (G.B.)

Anai maitea, bihotz garbia,

zilar-ahots, gogo zoli,

zure heriotzaz gure lur zaharra

ilun ta mutu dozu utzi.

Baso-txoriak, zure lagunak,

txioka dagoz itunik;

eurekaz baten, zure hilobira

nator negarrez beterik.

Zu izan zinen olerkaria

eta abertzaleen sortzaile;

zuri entzunda, zenbat euskotar

burutan den egia erne!

Zure kantuak, Jel-en sugarraz

eusko bihotzak dauz erre:

Euskal Herriak gutxiago dau

orain balio zu gabe.

Askatasuna izan zen beti

zure maitasun nausia;

zure bihotzak ezin eroan

Euzkadiren jauskaldia:

lokabe ta aske bizi izatea

maitatzen dau urretxindorrak;

ez dira egin kaiolarako

Jaunak emandako hegoak.

«Askatasundun eguzki hori,

noiz ikusik-haut Euzkadin,

nire bihotz hau pozezko sutan

erre ta kiskaldu dadin...»

Holan abestu zenuen, Kepa,

garrez beterik aspaldin.

Ene, egun hori heldu baino lehen

zerura dozu hegaz egin!

        Buenos Aires, 1943ko martxoak 1