6.— Porrot eginaren kerua.
Espropiaketa bat

 

(Berriro ere geltokian. Erabat hondatuak daude)

 

CORTADILLO: Hau izenpetzen duenak, ezer onik aurkitu gabe ingurumari guztia miatu ondoren, zera uste du: alegia, ihesleak herrialde honetako putakumeren batzuen laguntza izan bide duela.

RINCONETE: Ezin esplika zaitekek bestela.

CORTADILLO: Beraz, egoeraren larritasuna aintzat harturik, barrabil parea bere tokian ipini, eta, behar bezalako parte batekin kapitaindegira presentatzea beste erremediorik ez zeukagu, hostiakada bat hartzeko gertu.

RINCONETE: Eta hori duk txarra.

CORTADILLO: Hire zabarkeriagatik gertatu duk guztia. Beraz, nik hiri buruzko partea emango diat, eta, hiri beherakoak emango dik.

RINCONETE: Ez diat ezetzik esango. (Ezpain-bihurketa bat dagi).

CORTADILLO: Ezer lortu gabe, hiru egunez bila ibili ondoren, —horrela pentsatzen diat esatea—, bideari jarraitu genion.

RINCONETE: Ez zegok prolemarik.

CORTADILLO: Ez dagoela prolemarik ziok pintxaubas honek.

RINCONETE: Ados nagoela zioat.

CORTADILLO: Hartarako, ordea, ez zeukagu eskuartekorik.

RINCONETE: (Pentsati). Hori okerragoa duk.

CORTADILLO: Poltsa-zimur, ni behintzat.

RINCONETE: (Boltsillo-zorroak atereaz). Hemen ez zegok sosik.

CORTADILLO: Eta hori makurra duk, anaia.

RINCONETE: Jujanan ibiltzeko moduan gatxeudek.

CORTADILLO: (Salatari). Orain ahozkatu duk! Ez al hioen ez hekiela, jota esaten?

RINCONETE: Ahozkera bikaineko uneak ere badizkiat. Baina, gero, hor agertzen zaidak, berriro ere, akatsa. (Inozo baten gisan, parrez).

CORTADILLO: Enbragea erristatzen zaik, edo eta, bestela ezin ulertuzkoa duk. Xentimo bat gabe gatxegok, eta, ni deskojonatzen, gixaixo hori. Gainera, gizaseme bati ez dagozkion imintzioak egiten dituk; ez eta atzelaria banintz ere.... ametz-ganbara hi!

CORTADILLO: Ez diat batere txanelatzen. Txamula iezadak ulertzeko eran.

RINCONETE: Ipurtzuloraino egina naukaala, lapiko horrek. Hire ganbaran ez zegok laborerik.

CORTADILLO: Jakia jaterakoan, inork ez zuela joko jakin zuen jakeak (Ahozkatzeaz harriturik).... eta majo jan zuen.

RINCONETE: Joder! Horrenbeste jota! Sendatu haiz, bai.

CORTADILLO: Nerbioengatik izango duk.

CORTADILLO: Ea, berriz.

RINCONETE: Atorra jaso, eta, bizkar jorian jo, jira eta jira jabilk neska jator, gajoa jarioka jarri jok jake gizarajo. Ko.... ko..... koxones!

CORTADILLO: Kaka azkenean!

RINCONETE: Maxkal egon, eta, zalantzan hasten nauk: banihoak osatzen.

CORTADILLO: Beste gauza bat, hi. Begi emaiok lapiko hari; hango gizajo hari (Seinalatuz). Bigantxa kolko-eder harekin doan hari?

RINCONETE: Bigantxa kolko-eder harekin doan hari?

CORTADILLO: Jan duk, mutikoa. Parra-parra duk hor sosa. Txanpon mordoa agertu dik, barandari ordaintzerakoan. Kulaz zihoak.

RINCONETE: Milesker abisoarengatik.

CORTADILLO: Erlojua urrezkoa zeukak, eta, eraztuna ere berdin. Gertu hatzaparra! eta atrapa hakiok.

RINCONETE: Jailerrek harrapatu eta kito. Ze, urrea, erostunik ez bada... Jalatzen duk, ez? Kulaz, esan al duk? Hori egina zegok.

CORTADILLO: Erlojua ere ken hakiok, bidebatez. (Jaiki da Rinconete. Harrapa biezaizkio kartera eta erlojua ezkutuko norbaiti, edo, aktoreren bati). (Rinconete Cortadillorengana itzultzen da).

RINCONETE: Arindu nazak. Tipoak begia bota zidak eta.

CORTADILLO: (Disimuloz kartera eta erlojua hartzen dizkiola). Bakandu handi bizkor. Ikusi arte!

RINCONETE: Baina, non? Fuxitibo nixoak.

CORTADILLO: La Habana-n egongo natzaik zai, erlojupean.

RINCONETE: (Oso urduri). Eta nola xoango nauk La Habana-raino? Zein erloju esaten duk?

CORTADILLO: Bai, gizona. Erloju haundi haundi bat... Ez nauk orain gogoratzen zein tokitan. Ez al dakik nola jardun ginduan, ikusi genianean, ez zekiat zer esaten?

RINCONETE: Ai jaio nintzen eguna! Beti zorigaitzaren adiskide nauk.

CORTADILLO: Muertoa gainetik kendu diat, eta, hala ere, kejatu egiten al haiz? (Rinconetek alde egin orduko, hotsak entzuten dira: “Lapurra! Lapurra!”)

RINCONETE: Baina, jendeak, ez ote duzue ikusten soldadu bat dela (Mahai batetan esertzen da. Ordua begiratzen du, Rinconetek ostutako erlojuan). Badiat beta trenera arte. Kamareroa! Xurrut bat. (Kartera miatuz). Eta bazkaltzeko, zopa, urde-mutur prejituak, arroza, indiababak, platanoa eta abar. (Publikoari) Bapo jarriko naiz, jaun andreok.

 

(Ilun)