Ipurtargi beltza
Ipurtargi beltza
Josu Landa
irudiak: Joxemi Zumalabe
1983, poesia eta narrazioak
80 orrialde
84-300-9924-5
Josu Landa
1960, Altza
 
2002, nobela
Ipurtargi beltza
Josu Landa
irudiak: Joxemi Zumalabe
1983, poesia eta narrazioak
80 orrialde
84-300-9924-5
aurkibidea
 

 

—57—

 

Jainkoak zerua utzi behar zuela agindu zionean, begiak okertu zituen muturrean ostiko bat joko baliote bezala. «Zertarako lurreratu behar nau zoro ergel honek?» pentsatu zuen irreberentziazko erreflexu primario batez. Baina paradisu hartan denen nagusia zen jaunari ezin zitzaion inola ere kontrarik egin, eta onartu egin behar, eta zer egingo diogu. Obeditu behar ezinbestean.

        Aingeruen artean klase berezi batetakoa izatea gauza batzutarako ona bazen ere, mezulari-ofizio hori asma zitekeen txarrenetakoa zen. Gainera, lurreko jebo txusmoso horiek ez zuten mezua lehenengo aldian entenditzen, eta beste behin batetan bederen errepikatu beharra edukitzen zuen normalean. Geroago ziur frogatzeko mirakuluak eskatzen ez bazituzten. Zeren Jainkoaren bihotz onaren ondorioz beti betetzen ziren mirakulu-grinak, baina mirakuluak egitea ere haien esku uzten zuen eta ahal moduan moldatu behar, zeren benetan konplikatuegiak ziren egiteko trukoa agerian utzi gabe.

        Gainera ez zen enkargu makala orain agindurikoa. Jaunaren hitzak errepikatu zituen oroimenean. «Jerusalemen bizi den Maria izeneko birjin batengana joan, eta esaiozu beregandik jaioko dela Jaunaren semea». Gero eta konbentzituagoa zegoen ez zegoela burutik sano Jainkoa, seme bat egin eta lurrera bidali.

        Baina beno, bera orain Mariaren etxe gainean zegoen, eta arnasa sakonki hartuz etxe barnera igaro zen. Sutondoan zegoen birjina, sinagogarako urrez bordaturiko mantalak josten jo eta ke, ezpainez otoitzen bat listukatzen zuen bitartean. «Ostia, emakume hau egiaz birjina baldin bada, hemengo tipoak guztiz tontoak dira». Bai, benetan ederra zen Maria, eta aingeruak Jainkoaren mezua lehenbailehen emateko premia sentitu zuen. «Agur Maria, emakume guztien artean hautatua izan zara» aingeruak. «Hona hemen Jaunaren morroia, niregan bedi bere borondatea» Mariak. Eta aingeruak Jaunaren borondatea erakutsi zion, tente eta bero bero zegoen borondatea alegia. «Eta berboa haragi bihurtu zen, eta gure artean bizi» aingeruak ia arnasik gabe, Mariak bere gorputz guztia barneratzen ari zen borondate hartan plazer pittin bat ere sentittzen zuen bitartean. Azkenik isurtze beroa sentitu zuen magalean.