Anfetamiņa
Anfetamiņa
1983, poesia
80 orrialde
84-300-9873-9
Xabier Montoia
1955, Gasteiz
 
2021, narrazioak
2017, nobela
2013, nobela
2004, nobela
2004, nobela
2000, poesia
1999, nobela
1998, kronika
1997, narrazioak
1992, ipuinak
1991, nobela
1988, poesia
1985, poesia
 

Zopaz eta pistaz betetako katilukada gosaltzen dudan bitartean

Egin-ek goiz bakoitzeko torturak

zerbitzen dizkit.

Potroetan kolpeek, elektrizitate korronteek,

bideetan bortxatutako neskatilek

ez didate goragalerik ematen,

areago, behar ditut

Karlosek egunero bere heroina behar duen bezalaxe.

Eta Gasteizen

tabernak itxi dizkigute,

are okerrago, musika kendu digute.

Alkate burusoila, bere espartzuzko gurutzearekin.

Auzo-elkarteak detergentea intsentsu botatzen.

Gure aita, gure ama eta gure izeba-osabek hankatartean

hatz egiten dute, konplazituak.

Eta drogazaleek malkoak zulatu zituztela

mafiak zeruari disparatu ziola

eta gazteek Fortuna erre zutela

alegatzen dute.

Aluak, rock & rolla akabatu duzuela pentsatzen duzue?

Urrunean,

Zorroaga ondoan

etxe bat sutan dago.

Garren kolore gorria

egunsentiaren urdin gainean

nola atsegin dudan!

Monjen ikastetxean

koadrozko gonadun neskato txikiek

musu ematen diote amari

klasean sartu baino lehen.

Badirudi negua etorri dela

kamiseta jantzi behar dut.