Norbait dabil sute-eskaileran
Norbait dabil sute-eskaileran
2001, poesia
104 orrialde
84-95511-42-8
azala: Xabier Gantzarain
Harkaitz Cano
1975, Lasarte
 
2023, poesia
2022, poesia
2018, nobela
2015, narrazioak
2011, nobela
2005, narrazioak
1999, nobela
1996, nobela
1994, poesia
 

 

WILLIAMSBURGEKO ZUBIA EGITEKO
ILTZEAK NONDIK ATERA DITUZTEN

 

                        Erlauntza batetik jaten ikusi dut

                        gurutzera iltzatu zutenetik.

                                                      Ezra Pound

 

Eskuekin egin zuen keinua

tantoa galdu duen pilotariak esku-ahur minberatua

hatzekin sakatzean egiten duen berbera zen.

«Jainkoa naiz eta ez begiratu niri horrela.

Egarri naiz, atera zerbait zintzurra bustitzeko.

Eztarrian gezi bat banu bezala da, jainkoarren».

 

Tabernako inork ez zuen zalantzan jarri.

Iltzeen zuloak odoletan zituen oraindik

esku-ahurretan.

Trago bakar batez hustu zuen atera zioten pozoia.

Gero, ahotsa altxatu zuenean,

masailgorritu egin zen apur bat

arotz xumearen semea

aginduak emateko jaio izan ez balitz legez:

 

«Bidali hiruzpalau gazte muinora, jainkoarren,

ea gurutzeko egurrarekin zerbait egin dezaketen:

 

zaldiko maldiko bat, kulunkaulkia, baltsaren bat,

nik al dakit, jainkoarren.

Edozer.»