JOSEMA IRUTAGOIEN ZENTSOREA

JOSEMA IRUTAGOIENI KARGU HARTZEN

        ( d )

Gure herriaz ez gaituk hizketatuko,

ez eta ere, denoi, ustez, jaiotzez

suposatzen zaigun normaltasunaz.

Di-da jarriko gaituk hi eta biok

nerabezaroa delako horretan.

Hor zegok koska. Ibili bahabil

haurtzaroa gora, haurtzaroa behera:

berriketak! Nerabezaroa duk

arorik krudelena.

Nerabezaroan, bada, sastatu hinduten

kontzientziaren orratz ziztagarriek

eta nor izanaren erroek.

Jarrai-n sartu hintzen, akordatzen?,

azal ziezaaten bizitzaren mitologia:

Borroka! Aberria! Amodioa!

Nolako epika halako elegia.

Neskak, alkohol gauak eta koadrila,

bere ergelarekin, hi herorri,

koadrila izanen bada. On puska

hintzen mutikoa!, eta inuxentea

hamaika ziri gogorrek bigundutakoa.

Eta zer diok hire lagunez?

Kuttunenak, errukia zian harexek,

dastatu zian, hi ohartzerako,

burdinaren zaporea eta burdina egin dik.

Beste hark gora nahi zian

eta gora egin dik, ez ordea

bizitzaren kotizazioez gorago,

eta hor zabilek, kontatu dik,

etsipen mailegutan interes altuenera.

Hiri, ostera, denak egiten zian ihes,

neskek, mutilek, gauek eta mitologiak,

baita bizitza berak ere;

eta zergatik jakin gabe

berrogeien inguruan gaudek.

Hor aritzen gintuan hi eta biok

kurba normalaren bazterretan sufritzen,

eta bazterrez bazter bizitzara

erori omen hintzen, hire hitzetan,

ezkondu eta amnesia pilulen zale egin

borragoma itzelaren kontu harekin.

Adi ezak, bazterrez bazter gabiltzanez

hi eta biok, hizpidera ekarriko diat

%10arena. Bai, motel, bai,

gizonak maite hituen eta dituk.

Nik jarraitu haut, hauek lanak,

hire gehiegikeriak begiratuz,

jarraitu inork sekula guztian

jarraituko ez hauen moduan: honetan

elkarrekin gaudeneko halabeharraz.

Haragi biziko hire erromantizismoa

hondoan estali nahi nian nik, hik baina: kia!

Muturreko gizona izan haiz beti,

eta gaur, jada, bizitzaren

bestaldean hago, eta barrikadaren.

Amore eman duk, ez ezak ezetz esan,

lortu duk, bai, lortu duk,

nahiz eta gaur etsipenaren bazka izan,

bai kabroi zaharra, bai armairumaria,

kurba normalaren erdi-erdian gaudek,

                                                      azkenik!