Hitzak datoz ate joka zaurituen paradisura

hausnartzeko beta nahikoa ematen.

Batzuk hotel itogarrietan gelditzen dira esperoan.

Besteak, aldiz, deitu gabe heldu dira,

maitasuna erabakita izaten baita dekretuz.

Barrenean gelditzen zaizkigu akanpaturik;

heriotzara kondenatzen gaituzte

maletarik gabe eta huts usainarekin.

Buruz dakizkigun hitzak dira

gure alde deus ere erraten ez dutenak

baina gotorleku hartzen gaituzte.

Dokumentu galduetan adierazitakoa

berreskuratzeko adorerik gabe dabiltza ihesi

gure nortasunaren maitasun zantzuak

ezin aditzera emanez.