KALIFORNIA

Marisol Jacàs-i

                                Amour, où sommes-nous? Est-il sûr que nous sommes?

                                La lune qui pâlit d'avoir pitié des hommes

                                Au bord des toits déserts verse un sanglot d'argent.

                                                                                          ( M. Yourcenar )

Erdiko Itsasoaren magalean

Raimon Llull-en antzera,

ardantza berdeen altzoan jaio hintzen hi Soledat ederra.

Eta hark bezala landu oroimenaren bidez

bihotzean haukat beti ere

neska beltzarana.

Kalifornian ezagutu hindudan,

Omegan,

Alfa haatik

gure maitasunaren itsasketan,

eguzkigalden pean

neure burua hire berba eta

belarri leunen golkoan,

oi Soledat, neska liraina.

Kaliforniako otarte lehorretan

arantzak, kristikinsugeak,

automobilak, hondartza amaigabeak,

amodio faltsuak,

aire satsu eta

oi Soledat, hire adats fina.

Bartzelona,

New Yorka, Ottawa

eduki hituen makulu,

esperantza onen landaminak,

loria, lore, lili ziratsen

sorguneak.

Los Angeles, ostera,

herioak ekarri minen senditzeko aurkientza,

desesperoek eragin sufrimendu latzen jasanleku,

baina oroz lehen

bizi berriaren iturburu,

oi Soledat maitea,

neska beltzaran,

bihotz zabal, gorputz ederra.

Kaliforniarantz abiatu nindunan

etorkizunak ekarriko zidanari

ezin igarriz,

esperantza onez betea

eta, oi Soledat, bakartadearen jopu

ene arima.

Pazifikoren jainkoek, ordea,

hi eskaini zidatenan,

Erdiko Itsasoaren fruitu,

mertxika gozo,

adiskide ona.