Poesia kaiera
Poesia kaiera
Alfonsina Storni
itzulpena: Uxue Alberdi
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-96-6
Alfonsina Storni
1892-1938
 
 

 

Hitz lepomoztuak

 

Hitz lepomoztuak,

nire ezpainetatik jausiak

oraindik sortubakoak;

birjina itoak

eguzki posiblerik gabeak;

desiraz astunak,

puztuak...

 

Ene ahoaren deformatzaileak,

jalgitzeko bulkadan;

eta hutsaren putzuak,

erortzean...

 

Ene ezti zerutiarraren gaingabetzaileak,

elkarren kontra estutuak

koroa loratuetan.

 

Odolustua ni zuengan,

—anartean sortu gabeak—

mundu honetako eta besteko sareak,

ilargierdiak,

arrain mamiz soilduak,

hegobako txoriak,

suge hezurgabetuak...

Ez barkatu,

bihotz.

 

Palabras degolladas

Palabras degolladas, / caídas de mis labios / sin nacer; / estranguladas vírgenes / sin sol posible; / pesadas de deseos, / henchidas... / Deformadoras de mi boca / en el impulso de asomar / y el pozo del vacío / al caer... / Desnatadoras de mi miel celeste, / apretadas en vosotras / en coronas floridas. / Desangrada en vosotras / —no nacidas— / redes del más aquí y el más allá, / medialunas, / peces descarnados, / pájaros sin alas, / serpientes desvertebradas... / No perdones, / corazón.