Gaur eta hemen emakume izatea eta euskaldun izatea bazterreko izateko bide dira oraindik. Prestigioaren, pribilegioen eta eskubideen banaketak osatzen duen jendarteko botere sarean jokoan daude euskararen normalizazioa eta genero berdintasuna. Biak dira menderakuntzaren alaba, eta, horregatik, biak dira indibidualki zein kolektiboki ahalduntzeko eta boteretzeko lekuak, zein jendarte berdinzale eta bizigarriago baten alde eragiteko guneak. Gainera, hizkuntza eta generoa gurutzatu egiten direla badakigu, hizkuntza hautuak genero eraikuntzatik igarotzen direla eta alderantziz. Horrenbestez, euskalgintzaren eta feminismoaren arteko gurutzaketa eta aliantzarako bidea arakatzen da liburu honetan.
«Ahizpatzat dauzkate feminismoa eta euskalgintza, bigarren mailako borrokatzat tratatuak izanagatik elkarren arteko aliantzak ukaezinak baitira. Feminismoan horrenbeste indar duten publiko/pribatu eta femenino/maskulino dikotomiak darabiltza saiakera honek bi zapalkuntzak alderatzeko».
«Agirreren eta Eskisabelen idazlana ikerketa antropologikoaren bidetik doa, baina ikerketaren mugak gainditu nahirik aldarrikapenetik ere badu, ideien eta jarreren aldaketa bultzatu nahi duen momentutik».
