Irailak denbora zizelkatzen duen bitartean

nekazariek azken belar horituak jasotzen dituzte orgara.

Eskuareak belaze harrotuak eta leienda zaharrak orrazten ditu,

eta jainko ttikiek lur malkoak dituzte ahoan.

Matxakaranak hil egin dira sabelak odoleztaturik

eta arbolak eguberrirako apaingarririk gabe gelditu dira.

Bere zukuak mendi-muinoen ezkatak eta harkaitz bioleten

herdoilak zorabiatuko ditu, gizaldiz gizaldi egin duen legez.

Eta gu, irailaren magalean, hain beltza den elurraren

zain geldituko gara, patrikak nostalgiaz beterik.

w1989