Euskalerri laztana, nire pake-giro!

Gogoz beintzat, zugana banator berriro.

Oi! urrezko atedun amets-baratz urdin!

Andre Poesi lagun, natortzu errimin.

Begiak malkoz lauso, biotzak poz-dardar...

ta erriko bidaso buruak darakar.

Atzerrin dut iauregi, txabola txikarra.

Nire goseren ogi begien nigarra.

Erri, zure gomuta niregan gau t’egun:

zurekiko apeta orain dut ezagun.

Begitan zaitut eder, izar antzo dirdai:

gogoz bazterrik bazter ari nauzu aznai.

Nire aitak matsondoz apain zun leioa:

makur adar-iarioz dan txermenondoa.

Saroi itzaltsuenean dago basetxea:

mendi barrutietan esirik larrea.

Gazteak inularrez maite duten dantza:

alai baseliza-aurrez dager enparantza.

Ioale ots ezauna urrundikan dantzut:

iduri aur bakuna, nauzu belarri-zut.

«Txirikiti-txainia, biar igandea:

Ai nuke, kantaria, nire tripa asea».

Gau-ametsaren zeru! Sagastian nabil...

Bai zutela ao-keru, sagarrak nire urbil.

Zure ilerrin bederen, biar edo etzi.

ai nuke gentza-atseden, gurasoen erri.