PIZTIEI GUTUNA

Guretako, munduratzen

garen une beretik,

nahasmenduan eroritakook,

zehazki zeren atzetik gabiltzan

jakin ez dakigunok

eta are jakinminik ere ez dugunok,

ze poza jakitea,

zuek ez ikusi edo ez entzunagatik,

inguruan zabiltzatela,

hala ere zuetako gutxik

eskaintzen diguzue arreta,

gertuegi gaudenetan ezik.

Zuendako edozein lurrin da sakratu,

salbu eta gure usaina eta

manufakturatzen ditugun horiek.

Zein azkar eta trebe

burutzen dituzuen Naturaren manuak,

eta ez zarete inoiz

portaera gaiztoetara lerratzen

zorigabeko mentura

inprimaturen batean ez bada.

Jaiotzez manera oneko,

ez zarete ponpoixearren ibiltzen,

ez duzue zeharka so egiten,

ez duzue bizkar gainetik begiratzen

ezta beste kreatura baten aferetan

muturra sartzen ere.

Zuen egoitzak

eroso eta pribatuak dira, ez

tenplu handiosak.

Iraun dezazuen, zenbait bizitza hartu

beharra duzue, noski, baina ez duzue

sekula txaloengatik hiltzen.

Zuetako saloenekin alderatuz

zein zakar dirudien

gure jauntxojendeak.

Zergez aske,

ez duzue inoiz literaturgile bihurtzeko

beharra sentitu,

baina zuen ahozko kulturak

bertso eztiak ispiratu

dizkiete gure poetei,

eta, Jainkoaren berririk ez izanagatik,

zuen Eukaristia Kantatuak

gureak baino santuagoak dira.

Irrikak, esan ohi da,

arautzen zaituzte: nik deituko

nioke Zuhurtzia.

Mozart bezalako jeinurik

ez dezakezue sor,

ez eta halaber

Hegel bezalako ergel distiratsuz

edo Hobbes antzeko burutsu nardagarriz

lurra izurritu.

Zuek bezain agudo,

bihurtuko ote gara heldu?

Ez du horrela ematen.

Hartara, egun jabalgarri batean

bihurtuko gara

fosil ez baina lurrin.

Orain ezberdin,

akaberan zuekin elkartuko gara

(zein agudo dirudien gorpu orok berdin)

baina zuen auzia erabakita dagoela

jakin arren ez duzue nabarmentzen.

Horregatik ote gaude

gu etorkinok askotan

zuen errugabeziaz jeloskor,

baina inoiz ez bekaitz?