Beraiek kode zibila bezain harro

                zabalduko dut nik On Kixote Mantxako

                eta luzaz egonen naiz orrialde berean,

                hitzen baten zain.

                        Agirre zaharraren kartzelaldi berriak

                        Koldo Izagirre

Hildakoen ispiluek ahaztu dutena naiz.

Erein dut poza eta jaio dira ileak.

Bizi naiz orpoetan.

tud ihan istuah adarigeb erin

alon tikad ze ate

Zakarra da nire ahotsa,

bizi naiz ezpainetan.

        Zaharra da nire ahotsa,

        oroimenaren adinekoa.

        Suharra da nire ahotsa,

        itsaso hautsien tamainakoa.

Erein ditut malkoak eta jaio dira sustraiak.

Bizi naiz hortzetan.

        Nire irribarreak amorruaren antza dauka.

        Txantxar isilaren soldatarekin sendatzen ditut

        oholtza hautsien dardarak.

kilios naeztlag arekua okeztirrah

aned ad neztlag

Erein ditut ferekak eta jaio dira ukabilak.

Bizi naiz biriketan.

        Erantzi dut biluztasuna,

        azaletik zenbatu ditut galera alaien izerdiak.

        Orbelen moduan egiten dute krask aitortzek

        nire zainetan.

Erein ditut uneak eta jaio dira telefonoak.

        Zenbakiak eta ahotsak,

        nortasun erdibituak:

        izan ala besteek diotena izan.

        Belarra da munduaren adatsa,

        hanka depilatuen neurriko autobideak,

        uka bideak, oka bideak.

aortaet neraztoireh aortaet neranusatnidrog

aortaet akiteop nerakitilop

aortaet

aortaet

Belarri itsuetan hitz jendetsuak.

Bizi naiz eskuetan.

        Umorearen gorotza arnasten dut

        ironiaren erbestean,

        marra bete lerro,

        lerro bete hortz,

        atzazal hotz,

        asunen isun.

Erein ditut uztaiak eta jaio dira zinikoak.

        Pailazoaren tolesak,

        funtzionarioaren oporrak,

        boto paper bizardunak,

        estatistika hankamotzak,

        haur ikusezinak,

        munduko jakintsurik tontoenak,

        txokolatezko zauriak,

        jostailuzko tortura gelak.

Etorkin naiz segundoak bezain eta

aditzak manifestuetan nola

diot:

Erein ditut hitzak eta jaio dira oihartzunak.

Bizi naiz alu eta zakiletan.

        Ahoen basamortuan isiltzeko mintzo naiz.

        Ezin dut neure burua zeharkatu

        egarria sentitu gabe.

Erein ditut balak eta jaio dira demokratak.

Erein ditut leloak eta jaio dira koltxoiak.

Erein ditut zalantzak eta jaio dira txostenak.

Erein ditut epaiak eta jaio dira epaileak.

aztluari nugazed nige

ebag nase ironi

Bizi naiz besoetan.

        Gorputzak zuhaitzak farolak eta

        semaforoak hazten zaizkit galtzarbean.

Bizi naiz begietan.

        Adinaren geltokietan

        suizidatu zait normaltasuna.

        Ekintza baten moduan ulertu dut

        ortzadar laukien laztana.

Bizi naiz oihuetan.

anusatnidrebze arog!

auxes ate katekork!

Hildakoen ispiluek ahaztu dutena naiz.

Bizi naiz orroetan.

kalakidarre arog!

kaetnarelotni areheb!

Erein ditut isiluneak eta jaio dira gehiengoak.

Erein ditut argazkiak eta jaio dira izenak.

Erein ditut itsusiak eta jaio dira gogoak.

Erein ditut ukabilak eta jaio dira ferekak.

Erein ditut lubakiak eta jaio dira gorputzak.