HAU DA ENE ONDASUN GUZIA

Hau da ene etxea, hau da

ene aulkia, hau da ene ohea,

hau da ene ondasun guzia.

Bakardade eta isiltasun

hau da ene jabego bakarra.

Mila jostorratz herdoildu aldean,

leihorik gabeko begirada,

zafrada garratz bat bihotzean,

hauxe da nik dudan guzia:

hilda nagoela esan dezaket?

Amagandik irten nintzen bezala

irtengo naiz endredo honetatik.

Aterik zabaldu ezin eta

—ba ote da hilobi estuagorik?—

funtzionarioen begi kliskak

mirillan igartzean ohartzen naiz

                        bizirik nagoela.