Telefono zenbaki bat eman didate.
Non apuntatu dut?

 

— Pertsona berri bat ezagutu duzu, interesgarria. Oso pertsona berezia. Deitzeko esan dizu, eta bere telefono zenbakia eman. Eta zuk... non apuntatu duzu?

 

— Nik buruz gogoratzen ditut beti telefono zenbakiak. Ez daukat nire buruko espazioa beste gauza batzuetan okupatua. Zenbakiak gogoratzeko gai ez bagara, zertan da gure memoria...!

 

— Sakelako telefonoan apuntatu dut nik. Dei galdu bat egin diot gero hark nire telefonoa ere erregistratuta eduki dezan. Listo. Hekatonbe telefonoide bat gertatzen ez bada behintzat, betirako egongo gara bata bestearen agendan. Zenbat jende kontrolatzen dudan! Ze ondo jendearen agendetan egotea! Ze poza! Bai poza!

 

— Ni urduri jarri naiz eta ezin izan diot bere telefono berria eskatu. Liluratuta baina bakarrik geratu naiz, usoak alde eginda. Libre alde eginda. Gaixoa. Zatoz, laztana, nik eskaintzen dizkizut janaria, ziurtasuna eta kaiola ederra, nire salarako bistekin. Total, bere telefonoa edukita ere ez nintzen ausartuko deitzera...

 

— Papertxo txiki batean... apuntatu dut... gaur goizean eman didaten telefono zenbakia. Beste bakeroetako poltsikoren batean gordeta daukat papertxoa.

            Bakeroak zikin-zikinak zeuden! Labadora! Ez, ez ditut sartu... Euria egin du goizean eta busti egin naiz, prakak erantzi eta kolgadorean eskegi ditut... Baina ez zen hemen! Non zen? Mirenen etxean! Eta Miren Almeriara joan da bazkalostean! Eta Oihane Xauenera! Eta Ana? Ana Berlinera! Pisua hutsik dago. Eta prakak barruan! Eta katua? Nor utziko zuten katua zaintzen? Rebeca? Emilia? Eukene? Aitziber? Jon Koldo? Andoni? Felix? Katuaren norabidean egon behar du papertxoa berreskuratzeko pista fundamentalak. “Katuaren norabidea”: Titulu ona dirudi. Beste aukera bat daukat: leiho batetik sar naiteke, bigarren pisuan da. Edo aurreko bizilagunekin hitz egin eta igual patiotik kolgadorea parean geratzen da eta kanabera batekin hartu dezaket. Ez dakit aurreko bizilagunek ezagutzen nauten. Baina baneukan kanabera bat! Non egongo da? A, badakit! Badakit non dagoen! Orduan: kanabera hartuko dut, bizilagunen etxeko tinbrea joko dut eta arrantzalea naizela kontatuko diet, patioan arrain ederrak atera zaizkiela ikusi dudala eta axola ez bazaie nik arrantzatuko ditudala, eta nahi baldin badute gero erdibana egin dezakegula arrantzatutakoarekin. Edo udaletxetik bidali nautela arrain madarikatu horiek deuseztatzeko kanpaina baten barruan. Arrain zikin eta arriskutsuak direla eta umeei kosk egiten dietela kontatuko diet. Baina Mirenen bizilagunek ez daukate umerik etxean. Bueno, baina lagunen seme-alabak... Gero, ustekabean bezala, plastiko zahar bat engantxatzen zaion arrantzalearen plantak eginez prakak eskuratuko ditut kanaberarekin, eta praken poltsikoan aurkituko dut papertxoa, baldin eta bustita egotearren tinta korritu ez zaion... Bueno, baina aurretik tortilla bat prestatzera noa, gose pixka bat edukiko duzue eta. Norena ote zen telefono zenbaki hori...!

 

— Folio baten goiko aldean apuntatu dut nik gaur eman didaten telefono zenbakia. Folioaren zuritasunean balizko dei horrek eman ahal didan guztia apuntatuko dut. Folio hori karpeta baten barruan dago. Karpeta hori nire mahaiaren gainean dago une honetan. Nire gelan. Nire etxean. Nire auzoan. Nire hirian. Nire eskualdean. Nire kontinentean. Nire munduan. Hemendik ez oso urrun, hain zuzen ere.

 

— Grafiti handi bat egin dut gaur goizean eman didazun telefono zenbaki horrekin. Hainbeste poz zabaldu beharra neukan! Arratsalderako Udalak borratuta zeukan...

 

— Boligrafo gorri batez eskuaren alde honetan idatzi dut telefono zenbakia. Begira. Hemen eta orain daukat. Eskuak bi aldiz garbitu arte gutxi gorabehera. Epe hori daukat deitzeko. Txiringitoa muntatu eta gero busti ditut eskuak, freskatzeko batez ere, eta kopeta pixka bat bustitzeko. Berriro eskuak garbitu orduko ez badizut deitu, orduan ez nizula deitu behar izango da...

 

— Errotuladore potolo beltz batez apuntatu dut argazki baten atzeko aldean. Argazkian biok azaltzen gara sari bana jasotzen.

 

— Marea behera profitatuz, hondar hezean apuntatu dut zure telefonoa pago adar bat erabiliz. Hondartzako kabinatik deitu dizut bost minutu beranduago. Ez didazu telefonoa hartu. Zenbakia ahaztu dut. Marea igo da gero. Hobe da horrela, laztana. Topatzekotan topatuko gara...

 

— Hamaika leku desberdinetan apuntatu dut nik badaezpada ere. Rotuladore permanent bat hartu eta etxeko hainbat txoko aukeratu ditut.

 

— Sudoku bateko lerro batek dituen bederatzi laukitxoen barruan!

 

— Pianoaren bederatzi teklatan sol bemol batean hasita eskala bat osatuz!

 

— Logelako pertsianaren bederatzi xaflatan!

 

— Gaston Bachelard-en El derecho de soñar liburuaren 33. orrialdearen beheko partean!

 

— Telebista pantailaren erdian 20 bat zentimetroko letra bolumendunak eginez Teleberria erretransmititzen zuten bitartean! (Aurkezlea txaketa dotorea eta gorbata jantzita gerritik gora, eta mahai azpian trajebainuan! Kristoren beroa egiten zuen estudioan! Nire etxean ez).

 

— Lababoan eta bainuontzian!

 

— Etxeko platano guztien azalean!

 

— Kamerinoan bildutako hauts pilari zure telefono zenbakien forma eman diot!

 

— Espagetiekin ere gauza bera.

 

— Papiroflexia bitartez ere lortu dut zure telefono zenbakia lau dimentsiotan altxatzea.

 

— Baina ez dakit deituko dizudan... Forma interesatzen zait edukia baino gehiago! Artista garaikidea naiz ni! Bizi diren munduko artista guztiak bezain garaikidea gutxienez!