PALMONDOAK ATZERRIAN

Landare tropikal bat atzerriratu nahi dut nire lurralde aberatsera. Exotiko itxura eman leku honi, diru eske dabiltzan umeen artetik urrun, oso urrun, Atlantikoaz bestalde. Berotegi zuri batean landatu; luza dadila mikroklima epelean, benetako itxura hartu arte. Kostalde pazifikoko ama-dortokak ekarriko ditu berarekin, berarekin ekarriko ditu urakan basatiak geldo-geldo, eta irlak, azukrezkoak.

      Hazi esportatu baten souvenir-irrika. Lumaz edo ilez sortuko den ez dakit, urik eta eguzkirik gabe hazaraziko dut norabide guztietan. Titia ere emango diot bertakotu dadin, eta hosto helduek apurka ahaztuko dituzte adarrak, zurtoina eta sustraiak; lurretik urrunago egongo dira beti. Inguratzen zituzten agaveak ahaztuko dituzte, krokodiloak, moskitoak, sumendiak eta kaktusak.

      Galdera bat espainolez: “Allá donde usted vive, ¿las flores, los pájaros, los insectos y los árboles son como los de aquí?”. Zerbait sentitu dugu zizt, baina gintonikari eman diogun tragoa barrurago sartu zaigu. Tenpluak ere txikiegiak dira alkoholen ondoan. “¿Y las cocinas, y las camas?”. Bigarren zerbait sentitu dugu zizt, baina bertoko zein kanpokoentzat badago droga, eta jan, jaten da.

      Palmondoak landatu genituen gure itsaso bazterretan, etxe hesituetan, hainbat hotel eta jatetxetan. Eta hazi ziren urrezkoak balira bezala. Haien inguruan edan genituen koktelak, erre genuen tabakoa, dastatu genuen azukrea. Tropikoa etxe atarian kokatu genuen.