Aurkibidea
Bihotzaren eguraldiko prozesu batek
Amodioaren ukidurak kilikatuko banindu
Nire artisautzan edo arte bakartian
Arte poetikoaren inguruko oharrak
Esango al da jainkoek hodeiak kolpatu dituztela
Esku-argiek distira egingo balute
Egiaren alde hau (Llewelyn-entzat)
Londresko ume baten heriotza, su bidezkoa, deitoratzeari ukoa
Aurkibidea
Bihotzaren eguraldiko prozesu batek
Amodioaren ukidurak kilikatuko banindu
Nire artisautzan edo arte bakartian
Arte poetikoaren inguruko oharrak
Esango al da jainkoek hodeiak kolpatu dituztela
Esku-argiek distira egingo balute
Egiaren alde hau (Llewelyn-entzat)
Londresko ume baten heriotza, su bidezkoa, deitoratzeari ukoa
Su-bonbardaketa osteko zeremonia
I
Nire buruak
Mingarriak
Minez
Heriotza nekaezinera arte erretako kalean
Ordu gutxitako umea
Aho oratzaileaz
Errauts eginik datza amak palaz egin zuen
Hobi-bular beltzean, suak besoetan.
Hasi
Kantuarekin,
Kanta
Hasierara berpiztutako iluna
Mihi harrapatuak baietz zioenean itsu,
Hautsi zen izar bat
Umearen mendeetan
Nire buruak min dira, eta miraririk ez du ordainduko.
Barka
Gaitzazu, barka
Emai-
Guzu zure heriotza nire buruok, sinestunok,
Uholde izugarri batean eutsi diezaiogun
Odola isuri arte,
Hautsak kanta dezan txoria bailitz
Alea da haiza, heriotza hazi, gure bihotzetik.
Negarrez
Zure hil
Negarra,
Oilar gaindiko umea, suak txikituriko kale ondoan
Itsaso hegalaria salmoz kantatzen dugu
Gorputz hustuan.
Amodioa azken hitz-argia ohi da. Oi,
Seme hazia sabeleko azal beltz utzian.
II
Ez dakit
Adan ala Eba, idi saindu dotore
Ala bildots eme zuria
Birjina aukeratua, bestela,
Etzanik bere elurrean,
Londresko aldare,
Hiltzen lehena
Burezur tipi barruko hausterretan,
Oi, emazte-senargaiok
Oi, Adan eta Eba batera
Etzanda, atsedenean
Hilarri-bular tristearen azpian,
Edengo lorategiko
Eskeletoa bezain zuriak.
Badakit
Adan eta Ebaren legenda ez dela
Une batez ere isilik nire zerbitzuan
Ume hilen inguruan
Ume bakarraren inguruan,
Apaiz eta zerbitzariak izan zena,
Hitz, kantari, eta mihi
Burezur tipi barruko hausterretan,
Izan baitzen sugearen
Iluntze eta fruitu, eguzkiaren gisara,
Gizon-emakume deseginak
Hasiera, ilunera birrintzen
Biluzik, patio
Basatian landare-mintegi bat bezala.
III
Organo-hodi eta kanpandorreetara
Argi-katedraletan,
Haize-orratzen mutur urtuetara
Hamabi haizeko biribiletan bihurri,
Orduak erretzen dituen erloju hilera
Sabbath-eko kutxa gainetik
Argitzearen hobi zurrunbiloaren gainetik
Eguzki-etxola eta suzko auzo pobrearen gainetik
Requiemean etzanda diren urrezko ezpaloi gainetik,
Estatua multzoen kalderoietara,
Sugar-galsoroak emandako ogira,
Brandiak bezala erretzen duen ardora,
Itsasoko mezak
Itsas-azpiko mezak
Itsaso ume-ekarlearen mezak
Leher, iturri bihur eta betirako esateko datoz:
Loria, loria, loria
Genesi-burrunbaren erreinu lazgarri eta azkena.
Ceremony After a Fire Raid
I
Myselves / The grievers / Grieve / Among the street burned to tireless death / A child of a few hours / With its kneading mouth / Charred on the black breast of the grave / The mother dug, and its arms full of fires. // Begin / With singing / Sing / Darkness kindled back into beginning / When the caught tongue nodded blind, / A star was broken / Into the centuries of the child / Myselves grieve now, and miracles cannot atone. // Forgive / Us forgive / Us your death that myselves the believers / May hold it in a great flood / Till the blood shall spurt, / And the dust shall sing like a bird / As the grains blow, as your death grows, through our heart. // Crying / Your dying / Cry, / Child beyond cockcrow, by the fire-dwarfed / Street we chant the flying sea / In the body bereft. / Love is the last light spoken. Oh / Seed of sons in the loin of the black husk left.
II
I know not whether / Adam or Eve, the adorned holy bullock / Or the white ewe lamb / Or the chosen virgin / Laid in her snow / On the altar of London, / Was the first to die / In the cinder of the little skull, / O bride and bride groom / O Adam and Eve together / Lying in the lull / Under the sad breast of the head stone / White as the skeleton / Of the garden of Eden. // I know the legend / Of Adam and Eve is never for a second / Silent in my service / Over the dead infants / Over the one / Child who was priest and servants, / Word, singers, and tongue / In the cinder of the little skull, / Who was the serpent’s / Night fall and the fruit like a sun, / Man and woman undone, / Beginning crumbled back to darkness / Bare as nurseries / Of the garden of wilderness.
III
Into the organpipes and steeples / Of the luminous cathedrals, / Into the weathercocks’ molten mouths / Rippling in twelve-winded circles, / Into the dead clock burning the hour / Over the urn of sabbaths / Over the whirling ditch of daybreak / Over the sun’s hovel and the slum of fire / And the golden pavements laid in requiems, / Into the bread in a wheatfield of flames, / Into the wine burning like brandy, / The masses of the sea / The masses of the sea under / The masses of the infant-bearing sea / Erupt, fountain, and enter to utter for ever / Glory glory glory / The sundering ultimate kingdom of genesis’ thunder.