Poesia kaiera
Poesia kaiera
2000, poesia
64 orrialde
84-95511-12-6
Juan Mari Lekuona
1927, Oiartzun
2005, Donostia
 
 

Ubel

 

A. Valverde jaunari

 

1

Ilunabarrez

sartaldea, urre.

Mendipea, more...

Zoramena!

Urrunago ta mendia zerukiago;

urrunago ta ubela kutunago...

Hau dut dena:

margo-lan eder bat datorkit burura.

Begiz begi daukat

—irudimenean—

ubel hil-hilean

zapi bizi hura:

mendiak jantziak ilunabarreko apainez,

ubelez.

 

2

Margolari,

olerkari,

biok so gauzkatzu ikuskai berari.

      Bi bihotz begira,

maitale, izadira.

Betegarria zait urrea,

hodei-azpiaren dirdir dotorea.

Ai! bainan morea

—mendi-urdin, odol-gorri—

maitea!

Ubelak du, noski,

hodeiaren haunditasun:

urre gorria.

Berea du ere

mendiaren urdin ilun

—leize-begia—.

Ubela: hori da

gure egia.

Sinest-argi, hodei gorriz;

gure bizi, urdin, berriz...

Morea,

egi gurea!

 

3

Ubela

Kristoren Nekaldia,

Jainko bihotz-haundi, zuzentasuna ;

odol gorria.

Han ere —urdin ilun-ilun—

bihotz-makurkeria:

ilundegia...

Ubela, lurrikara-ondoren,

Kalbarioko hezur munoa,

Andre Mariaren soinekoa:

Kristo'ren hil-berria...

 

4

Margolari,

olerkari,

biok so gauzkatzu ikuskai berari.

Zapia, papera,

luma ta pintzela:

bi-biok begira,

maitale izadira.

Margolariaren morea...

Hala nahi nerea!

( «Norena hobea?»

—Ai, zorioneko

gizadi-legea!—

«Norberak berea»! ).

Amur eman dit bihotzak:

Ase du irrikia.

Atsedena.

Ubela itzali da:

lo-zorro izadia.

Ixilpena...

Gabon!

 

w1955