Susa literatura - Bidaideak

manuel tejero benítez: 54 urte. Kalpar luzea. Beltza. AC/DCren kamiseta eta arropa bakeroak soinean. Galtzak, zulatuak. Bota altuak. Zapi gorria lepoan. Garagardo zalea. La Naval-eko langile ohia. Gaur egun “X” bezala egiten du lan: 60 euroren truke jendea behar duten ekitaldietarako kontratatzen dute. Ez da inorekin fio.

teknikaria: Emanaldian baliabide teknikoez arduratzekoa den langilea.

(Eszenatokian gortina zuria parez pare. Bertan, koloretako arrainen proiekzioa.

Publiko artean, gizonezko bat, manuel.

Jendea aretoan sartzen ari den bitartean, lasai. Esku-programa bat aztertzen ari da. Goitik behera, atzekoz aurrera, paperean zerbaiten bila. Makutoa darama zintzilik.

Behin areto barrura sartutakoan leku ezberdinak probatuko ditu. Aulki batetik bestera ibiliko da, eseriz eta zutituz. Jendea molestatuko du mugitzen den bakoitzean. Toki egokia aurkitu duenean, hantxe eseriko da.

Emanaldiaren hasiera ordua iritsitakoan, urduri sumatuko dugu eta inguruko jendeari, batari eta besteari, aurrekoari eta atzekoari galdezka hasiko da.)

manuel: Ei, ei, barkatu... (Txistu eginez. Irribarrez) Barkatu... antolatzaileren bat izango da hemen, ezta? Arduradunen bat? Ixaren bat orduan? (Pausa) Joder, orduan zuei zeinek agindu dizue etortzeko etxean futbola izanda? Allakuidaus! Ez da nire problema!

(Besaulkian eseriko da berriro. Bat-batean konturatuko da jendea begira duela.)

manuel: Ei, ei, orain ez jarri denak niri begira, e? Hanka sartzen ari zarete. Nik ez daukat mobida honekin zer ikusirik. Ni ere, zuek onartu nahi ez baduzue ere, zuek bezala etorri naiz. Ordainduta. Ordaintzeko hitza eman didatelako, esan nahi dut.

(Aretoko off-eko ahotsak abisua.)

off: Arratsaldeon, jaun-andreak. Jakinarazi nahi dizuegu emanaldia atzerapenarekin hasiko dela. Ezin dugu zehaztu zenbateko atzerapenarekin. Aktoreak zekartzan hegazkinak matxura bat izan du eta berriro ere Errumaniara itzuli behar izan du. Pazientzia pixka bat izatea eskatzen dizuegu. Barkatu eragozpenak eta ondo izan!

manuel: La letxe! Esaten nuen ba nik! Baina, baina... Entzun al duzue? (Bere burua lasaitzeko ahaleginak eginez) Tira, hemen zerbait gaizki dago edo bestela gu guztiok ergelak gara. Ez dut tutik ulertzen. O sea... hegazkina berriro ere Errumaniara? Baina zeini bururatu zaio astakeria hori? Ea, zeinek esan du hori? Joder! Zeinek hitz egin digu oraintxe bertan? Zeinek? Hara, nik zerbait garrantzitsua esan behar dudanean aurpegira esatea gustatzen zait. Aurrez aurre! Kontua niri eta hauetako batzuei ez ordaintzea bada, jai daukazue. Joder, joder, joder... ager dadila organizaziokoren bat, bestela...

(teknikaria ikusi du.)

manuel: Ostias! Ostias! (Hurbilduz) Otsoa aipatu eta otsoa harrapatu!!!

teknikaria: Ei, nik ez zakiat ezer!

manuel: Ez dakiala ezer? Harritzekoa, joder! Zeinek eman du abisua, e?

teknikaria: Abisua, abisua... Nik zer zakiat! Hamar minutuko atzerapena dagoenean, nik lehenengo efektua sartzeko agindua zeukaat, hori duk historia guztia!

manuel: Aibadio!!! Baina erotu egin gara, ala? Zer esan nahi duk? Hau antzezlanaren parte bat dela?

teknikaria: Aizak, nik ez zakiat ezer! Ni subkontratatu bat besterik ez nauk!

manuel: Sub-kontratatua, gainera! Nork sub-kontratatua, organizazioak? Nire organizazioak esan nahi diat, ala nire organizazioko sub-organizazioak?

teknikaria: Nik zer zakiat!

manuel (imitatuz): Nik zer zakiat! Nik zer zakiat! Nik baino gehiago bai, seguru! Bueno, bueno, uztak! Organizazio bat ala bestea izan, azkenean... Eta hasi hadi zerbait pulamentuz egiten egunen batean benetako kontraturen bat lortu nahi baduk, sub-komandante! Joder, eta ken ezak aquarium ostia hau, ni txistu-plasta batean itotzen nauk eta!

(manuel, norbait ikusi duela irudituta, eszenatokira igo eta batetik bestera hasiko da bila.)

manuel: Ei!!! Ez al dago inor? Ei! Ei!

(Bilaketari utzi eta publikoari begira jarriko da, aurrez aurre, erronkari.)

manuel: Kabendio! Kolgatuta utzi naute... utzi gaituzte, bai!!! Bai, zuek ere bai! Zer uste duzue, Errumaniatik bueltan etorriko direla, ala? Inozoak! (Pausa) Bueno, orain egiatan, hemen badago edo ez dago diruaz dakienik? Niri antzerki puta bat ikustera etortzeko agindu didanik? Niri ordaindu behar didanik?

(Isiltasuna. Ondoren, makutoa hartu eta irteerako aterako bidea egingo du.)

manuel: Joder, joder, joder!!!

(Ateraino iritsitakoan berriro ere jiratu eta eszenatokira igoko da.)

manuel: Bosgarren antzerkia aurten, bosgarrena! Eta azkeneko biak kobratu gabe oraindik! Baina gaurkoa ez. Nipadios! Hara, ez dakit ulertu duzuen, baina haserre nago. Zuek ez duzue Manuel Tejero Benítez ezagutzen! Ezagutu beharrik ere ez. Gaur arte. (NANa erakutsiko du) Ni, Ixa, Tejero Benítez, Manuel. Tejero bai, zuen agindutara, Tejero, ondo ordainduz gero. Eta hemen ikusten ari naiz ez ordaindu eta ez ordaindu-ondo. Nipadios! Esan nahi dut, jada, momentu honetan, oso-oso-oso haserre nagoela, batez ere, akordatzen banaiz antzerki alu batera etorri naizela, etxean futbola edukita. Baina momentuz ez naiz horretaz akordatuko. Denon onerako! Ze, akordatzen banaiz erremedio bakarra aurkituko dut lasaitzeko. (Mehatxu eginez) Manuel Tejero Benítezek aspaldi honetan erremedio bakarra aurkitzen du lasaitzeko!

(Eszenatokian goitik behera bost soka agertuko dira. Zintzilik geratuko dira. manuel kanpaia jotzen hasiko da. Zoro moduan sokak eta gortinak astinduz. Sekulako deskalabrua eragingo du, antzeztokia biluzik uzterainokoa. Kanpaialdia amaitzean soka guztiak lurrera eroriko dira.

Isiltasuna.)

manuel: Ea orain denok lasaitzen garen. Hi sub- sub-...! Hik ere egin ezak zerbait, joder! Hi, girotu ezak hau pixka bat...

(teknikariak argi zenital batekin argiztatuko du. manuelek alboetara begiratu eta aulki bat hartuko du. Sokak ostikadez baztertuko ditu. Eszenatoki erdian eseriko da.)

manuel: Hi adibidez, hi, kamixeta berdeduna, hi, bai!... Aurpegi horrekin... Ez haiz ixa izango, ezta? Ixa-ixa-ele? Zer? Beste sekzioren batekoa? (Beste bati) Hi bai, hi seguru... joan den larunbateko hiletan han hintzen hi. Manuel Tejero Benítezek ez dik aurpegi bat sekula ahazten. Ixa jartzen zuen sudadera batekin: Malcom X. Hi han hintzen seguru. Ez zakiat norena zen, hileta, esan nahi diat. Inor gutxik maite zuen kabroiren batena. Hori seguru! Zenbat izango gintuan guztira? Hogei? Eta hurrengo egunean haren enpresan antolatu zuten festan? Han hengoen, han ere ixa handi batekin. Bai. Seguru. Han gehiago gintuan baina Manuel Tejero Benítezek ez dik aurpegi bat sekula ahazten. Bitako bat: edo hipokrita bat haiz edo nik bezala, ordaintzen duenaren agindutara egiten duk lan. Ixa peto-petoa hi ere.

(Une horretan, hileta elizkizunetako mini lore-koroa bat aterako du makutotik. Naturaltasun osoz emango dio ikusleari.)

manuel: “Ixa” gustatzen zaian oroigarri hau...

(Berriro ere aulkia hartu eta eszenatokiko beste puntu batera mugituko da.)

manuel: Ixa izatea gogorra da batzuetan, baina dirua dirua da. Dirua esan al dut? Baneukan nik susmoa, goizean goizetik. Sudurrak esan dit: “Gaur zerbait gertatuko zaik”. Manuel Tejero Benítezi ez zaio ziria hain erraz sartzen. Lehendabizikoan, igual, bigarrenean, posible da, baina hirugarrenean ez. Hara! Planto! Ez naiz hemendik mugituko hona etortzeagatik zor dizkidaten hirurogei euroak kobratu arte! Hirurogei euro.

(Jendeari desafioz begiratu ostean, mobila aterako du makutotik.)

manuel: Ramona! Ez, espiritu santua! Beste inork ez dizu deitzen-eta! Jarri al didazu partidua grabatzen? Ondo, ondo, ari zara ikasten! Ez! Ez naiz iritsiko partidu bukaerarako! Eta zuri zer axola zaizu? Ba, orduan ez galdetu! Kontakatilu halakoa! Afaria labean, sin falta! A, eta sartu pare bat lata frigoan. Ale! (Moztu) Kabendio! Dena esan behar zaie atso hauei! Bestela ez dakite gauza bat ganoraz egiten!

Joder! Beste asunto bat geratu zait argitu gabe. (Berriro mobilez deituko du) Ramona! Ama! Ez dakit zer egingo dudan berriro nor naizen galdetzen badidazu! Joder! Ez, ez, betikoa, xerra, edo bueno, beste lata bat ere bai, badaezpada. Ez, baina, ez... Ibanen bila joan behar duzula, bai, futbolera, eta bueltakoan, jaso Ania taekwondotik; taekwondo, Ramona, taekwondo. Zortzietan bukatzen zuen, bai. Badakit. Aizu! Itxarongo ahal du atarian! Ez dauka beste zereginik! Eta gero Alberto atera eskolatik. Ez, ez... zigortuta utzi dute. Beti bezala. Eta bila joan arte ez dute askatuko, badakizu. Eta nik zer egitea nahi duzu? Gaur ostirala da, ezta? Tokatu egiten zait. Eta ni lanean ari naiz! Lanean esan dut, bai. Lanean. (Deia moztuko du) Ez, batzuek uste dute ama direlako bizitza osoa kontatu behar zaiela! Edozein galdera egiteko eskubidea dutela uste dute! Atsotuta dago erabat! Egunen batean ahaztu egingo zaio hiru biloba dituenik ere! Ez dakit zer egingo lukeen ni gabe. Ostia! Ez diot gogoratu lanarena ez esateko munstroei, joder! Albertok badaki baina beste biek... Eta Ramona kapaz da lanean nagoela esateko! Ez, Albertok, nagusienak, badaki... Alberto, Iban eta Ania... lanean ari naizela, behin berari pasa niolako lan bat. Oso erraza. Eraman izan ditut, hirurak ere bai, askotan. Joder, nire lanean bultoa egiteagatik, kopurua egiteagatik ordaintzen dute. Bat edo lau izan, dirutan ez dago ba alde makala! Eta dirua primeran datorkit, la ostia! Baina Albertori azkenean, esan egin behar izan nion horregatik ordaindu egiten zidatela. Pua! Hainbesteko potrotako min sortuko zidala jakin izatera popatik hartzera bidaliko nituen ehun eta hogei euroak, baina ehun eta hogei euro ehun eta hogei euro dira: gaur hemen kobratuko dudanaren doblea. Beraz, pentsa. Eta lana oso erraza zen. Gauerdian... Ei! Sub! Girotu ezak hau pixka bat!

(Argi aldaketa.)

Gauerdian, hemen, hiriko banku batean eserita egotea. Besterik ez. Eta nik ezin egun hartan. Berrogeiko sukarra. Ixa bat ikusten geratu nintzen etxean, ekix bat, bai... kepasa? Total! Berotuta nengoen, ezta? Eta klaro, nola esplikatu seme bati gauerdian ordubetez banku batean eserita egon behar duela? Beste baterako ikasi dut, baina orduko hartan esan egin nion: “Alberto, gauerdian plazako banku batean eseri eta ordubetez egon behar duk han”. Deskojonatzen hasi zen kabroia. “Plazako banku batean? Baina hi erotu egin al haiz, Tejero?”. Eta nik: “Dirua zagok tartean”. Eta berak: “Zenbat?”. “Hirurogei euro”. (Ikusleei) Erdi bana. Justua da, ezta? Lana nik lortu nion. Niretzat erdia lana lortzeagatik, eta beste erdia berarentzat, egiteagatik. ETTek bezala. Bere lehendabiziko lana, gainera. Eta ordubete aulki batean eserita egotea ez da beste munduko lana hamahiru urteko umemoko batentzat, ala? Kabroiak komisarian bukatu zuen. Droga trafikatzailea zelako. Hori esan zidaten. Droga trafikatzailea! Kostatu zitzaidan ederki alkatearen agindua zela sinetsarazten! Ze, lan honek hori du, joder! Ez dago kontraturik, ez dago paperik, ez dago ezer idatzirik. Eta hori bentaja bat da, batez ere, Ixabeli... bai, kepasa? Ixabel izena du nire... nire... bizimodua izorratu didan emakumeak, bai, Ixa... Orain urte batzuk esan izan balidate deskojonatu egingo nintzen! Ixak izorratu eta Ixak salbatu! Hori ere Manuel Tejerori gertatu behar! Baina utzi egingo dut gai hau, oso urduri jartzen nau-eta! Eta Manuel Tejero Benítez urduri jartzen denean, malo! Malo!

(Arnasketa ariketak egiten hasiko da. Potroak ere ukituko ditu masaje moduko bat emateko.)

Zertan ari nintzen? A, ba, hori, Ixabeli pentsiorik ez pasatzeko bentaja bat dela lan honetan paperik ez izatea! Ze pentsio pasa behar diot nik xentimorik irabazten ez badut? Gertatzen da orain Albertok badakiela, eta xantaia egiten dit. Botiloi guztiak nire kontura! Beste biek jakiten ez duten bitartean, ondo. Baina neskak, Aniak jakiten badu, akabo! Bukatu zait txolloa! Albertorekin seguru naiz oraingoz. Botiloiak garesti daude. Egun hartan ez botiloirik eta ez ezer. Alkatearen agindua zen bankukoa. Ez dakit nik zertarako izango zen, hiri hau gauetan ere segurua dela frogatzeko, edo halako pitokeriaren bat! Hauteskunde kanpainan izango zen igual! Ez naiz akordatzen, eta gainera nik ez dut inoiz galdetzen zertarako deitzen didaten! Horregatik naiz ona. Ixarik onenetakoa! Nik, agintzen didaten tokira joan, egon eta kobratu egiten dut. Bai, kobratu eta sanseacabó. Eta egun hartan ere horixe egingo nuen, sukar putagatik ez balitz, esan nahi dut. Baina Albertok komisarian bukatu. “Bai, nire semea da: Alberto Tejero”. “Tejero esan al duzu?”. “Bai, Tejero esan dut”. “Ba Tejero, drogarekin trafikatzeagatik atxilotu dugu, zer iruditzen zaizu?”. “Gaizki. Oso gaizki. Zer esango dizut ba: ‘Joño, deputamadre’!?”. “Alkatearekin hitz egin nahi dut”. “Bai, eta nik Aita Santuarekin, no te...!”. (Ikusleei) Baina azkenean berarekin hitz egin nuen, alkatearekin esan nahi dut. (Kontakizunean etenaldia eginez) Manuel Tejerok zerbait lortu nahi duenean... Dena kontatuko nuela esan nion, Alberto kalean uzteko. Baina, kabendio! Ez dakit ez ote zen hobea izango barruan uztea. Gaur ere zigortuta eskolan! Irakasleei ere xantaia egiten die. Dirua eskatzen die euren txapak aguantatzeagatik, eta ordaintzen ez badiote, sekulako bronkak muntatzen ditu. Aitaren odol beroa izan hark ere! Saiatzen naiz esplikatzen nirea lan ondratua dela, nik ez diodala inori xantaiarik egiten baina Tejero-Tejero atera zait. Ez da galduko mutila, hori ez! Amari ezer kontatzen ez dion bitartean, aita-semeen arteko sekretua izango da...

(Lurrean barreiatuta dauden gauzen artetik kutxa bat hartuko du. Ireki eta eskopeta bat aterako du bertatik. Desmuntatuta. Lasai-lasai muntatzen hasiko da.)

Aita-semeen arteko sekretua. (teknikariari zuzenduko zaio) Hi! Jarriok honi zerbait berezia, trastea ere halakoxea duk-eta! Aitak, gure aita zenak oparitua. Oparitua, edo, niretzako utzia, esan nahi dut. Apropos niretzako. Halaxe esan zidan: “Manuel, nirekikoak egindakoan hiretzat izango duk hau! Ondo zaintzak! Egunen batean beharko duk-eta!”. Egunen batean beharko duk-eta. Ez zuen arrazoi faltarik kabroi hark! Azkarra baitzen tipoa! Tejero-Tejero. Total.

(Pausa baten ondoren, dena ondo dagoela frogatutakoan, kontakizunari lotuko zaio berriro ere.)

“Konturatuko hintzen inportantea dela, ala? Tejerotarren seinalea”. Halaxe esan zidan. “Tejerotarren seinalea. Egunen batean entendituko duk”. Hari bere aitak eman zion eta hari bere aitak eta hari bereak, eta horrela lehendabiziko Tejeroraino. Auskalo noraino! Ze, Tejeroak betidanik izan gara. Beti izan da Tejeroren bat munduan. Hori seguru dakit. Aitak esan gabe ere. Betikoak gara, esan nahi dut. Odol beroko jendea, hori bai. Denak.

(Altxatu eta eskopeta eskuetan duela eszenatokiaren aurrealdera hurbilduko da.)

Beroaldi batean egin zuen gure aita zenak ere egin zuena. Eskopeta honekintxe. (Buruan jarriko du jolaserako) Pum. Sanseacabó. Zorrak. A tomar por saco. Akabo zorrak. Eta orduantxe izan zen niretzat aparatua. Eta oraintxe entenditu dut aitak esandakoa: “Egunen batean entendituko duk”. Ze, entenditu dut, gure destinoa eskopeta honekin amaitzea dela. Et, et, et.. ez dut nik esan eskopeta honekin neure buruari emango diodanik. Ez oraingoz, behintzat. (Jendeari intentzio osoz apuntatuz) Eskopeta honek lagunduko dit gaur ere zor didatena, agindu didatena kobratzen. (Natural-natural) Bahituta zaudete denak. Ondo entzun duzue: bahituta zaudete denak. Gaurko honen antolatzailea, arduraduna, kapoa, igual dit nor krixto azaltzen den, bitartean antzoki guztia bahituta dago. Eta bahituta jarraituko duzue nire hirurogei euroak ordaintzen ez dizkidaten bitartean.

(Tiro egingo du. Bera ere danbatekoarekin ikaratu eta altxatu egingo da.)

Ostia! Pum-pum-pum! (Barrezka) Ez larritu! Ez dut zuek beldurtzeagatik egin! Ez. Ondo ote dabilen ikusteagatik! Izan ere, aitarenetik ez zuen inoiz pum egingo! (Jolastuz) Pum-Pum!!! (Bat-batean gogortuz) Puntu-puntuan egon zen, bai, orain urte batzuk. La Navaleko hartan. Greba egun haietan. Hauxe falta izan zitzaidan pum egin eta bukatzeko! Ze, hura ez zegoen aguantatzerik. Akordatzen al zarete ze greba egin genuen? (Pausa) Kia! Zuek zera akordatuko zarete! Gauza horiek bizitzen ez dituenak ez ditu gogoratzen. Eta zuek ez daukazue La Navaleko langile izateko itxurarik! Ezkonduta nengoen ordurako. Gerra lanean eta gerra etxean! Gerrak eta gerrak daude, ordea. (Pausa) Gerra ederra Ixabelek eta biok ohean izaten genuena! Ohean, edo tokatzen zen tokian, kotxean edo zubipean. Tokia zen gutxienekoa! Gerra-gerra! Sutan bukatzen genuen! Gogoratze hutsarekin... A ze larru-jotzeak! Albo kalteak eta guzti! Bufff...! Horregatik ezkondu ginen! Ez albo kalteengatik, ez. Gerran gu baino hoberik ez zegoelako, esan nahi dut! Gero etorri ziren beste albo kalteak: hiru, bata bestearen atzetik! Baina horrekin ere harro nengoen! Kepasa! Hiru urtetan hiru! Punteria ere ez nolanahikoa! Grebak izorratu zigun gure gerra partikularra! Ezin baita gerra batean baino gehiagotan batera aritu! Ez da erraza, behintzat! Eta ni gerrarako nengoen lanean ere! Baina besteak, Ixabelek, esan nahi dut, ezetz, ameto emateko, jaisteko galtzak patronalaren aurrean, seme-alabengatik eskatzen zidala, bizi egin behar genuela... Bizi?

(Musika gogorra. Pantailan Bilboko La Navaleko istiluen proiekzioa.

manuelek eszenatokiaren ertzean dagoen kontenedorea erdiratuko du eta barrikada ostetik garai bateko gerra irudikatuko du.)

To! Eman zioat! Eskirol halakoa! To hiri ere begi-ondokoa! Etorri gure bila! Sartu! Sartu nahi baduzue! Sartu, potrorik baduzue! Eta galdu nahi badituzue! Ezetz ausartu? Madero!!! Ez, ez, ez... despidorik ez!!! Ez, ez, ez... despidorik ez!

(Lurrean eseriko da, atseden hartzeko, bizkarra kontenedorearen kontra.)

Ordutik patrikan erabiltzen dut! Tiragoma! Ez. Sakon-sakonean erromantiko bat naiz. Ixabel ez bezala. Alde egin zuen. Funtzionario batekin bizi da orain. Tiragoma ez. Tiragoma nirekin. Ixabel bizi da funtzionario batekin. Bete zuen bere ametsa: adosatua, bere lorategi eta guzti. Seguru nago, hala ere, ez dutela txortan egiten. Ez guk bezala, behintzat. Igual hamabostean behin, konplitzeko, telebistan ezer ez dagoenean... Futbolaren ostean seguru ezetz, nik egiten nuen bezala ez, behintzat! Zuek ba al dakizue nolakoa bihurtzen den Manuel Tejero Benítez futbola amaitu ondoren? Zera jakingo duzue! Imajinatu ere ez duzue egiten! Ixabelek daki hori. Akordatuko da behin baino gehiagotan. Hori badakit. Ez du esango, baina hura ahazteko modurik ez dago ezagutu duenarentzat. E? Ixabel... Bazekien, bai, ni nola tratatu, nola lasaitu. Baina orain ez daukat Ixabelik. (Txartela erakutsiz) Ixa, identifikaziorako txartela besterik ez. (Zutitu egingo da) Eta oraindik inork ez duenez potrorik izan altxatu eta aurpegia emateko, berriz ere urduritzen ari naiz eta urduritzen naizenean, ez dakit oso ondo zer egiten dudan, ze nire onetik ateratzen naiz eta, erremedio bakarra daukat.

(Histeriko jarrita tiro egingo du berriro.)

AI!!! AAA!!!! (Ikusleen artean entzun diren oihuak imitatuz) Ez, ez, ez dut inor histeriko ikusi nahi! Ez zait histeria gustatzen! Ezta batere! Lasaitzeko bota dut tiroa! Eta arrazoi zuen gure aita zenak! Asko lasaitzen du. Ez nuen pentsatuko, baina bai, asko lasaitzen du tiro egiteak, ia-ia Ixabelekin txortan egin edo kanpaia jotzeak adina. Bai. Hala ere, gose punttu bat...

(Bokata aterako du makutotik. Bokata eta serbilleta. Jaten hasiko da. Zakartasunez eta urduri.)

Bai, ze kristo! Gosetu egin naiz. Seinale ona. Gosea seinale ona da. Gustatu egiten zait horrela, zuekin bokata jaten aritzea. Ni bahitzailea eta zuek bahituak, interesgarria, ezta? Hortik ze traza hartzen diozue? (Pausa) Ez zarete gosetuta egongo, ezta? Hobeto. Ze, seguru hau konponduko dugula gosetu baino lehen, ze, bestela... AAAA!!!!!!

(Ahoratua zuen zatia bota eta dena utzita, korrika saio batzuk egingo ditu eszenatokian eta jendartera jaitsita.)

Aaa! Lasai. Berriro ere kanpaia jo edo tiro egin beharrean horixe egitea bururatu zait. Lasai, lasaiago nago. (Korroskada bota, eseri eta berriro ere jaten jarraituko du) Lasai. Horrelaxe egoten ginen La Navalen ere bokata-orduan. Lanean, esan nahi dut. Denok eseri eta kontu-kontari. Garai ederrak. Barkuak egin eta bokata jan. Prestige bezalakoak. Barkuak, esan nahi dut. Bokatak ere handiak, baina ez hainbestekoak. Prestige bezalako petrolio-ontziak. Gogoratzen barku puta hura? Ez zulatuak, ez hondatuak, guk onak egiten genituen. Dedio! Krixtoren katxarroak. Prestigioa geneukan. Begira, ze kuriosoa! Prestigioa geneukan eta begira non bukatu duen gure Prestigioak. Nolakoa den bizitza, e? Nolakoa den bizitza...

Garai hartan Galizian izan nintzen. Prestige-agatik! Ez, ez! Boluntario bezala ez. Kobratu gabe lanera? Hori langileriaren kontrako ekintza da. Boluntario guztiak eskirol zikinak! Ez, ez, ni kobratuta. Jakina. Ni ez naiz sekula eskirola izango. Nik langileriaren eskubideak defendatuko ditut beti. Hori odolean eramaten da. Horregatik nago hemen! (Pausa) Hemen, orain, baina, non nengoen? Galizian, joño! Hori da. Hango gobernukoek kontratatu ninduten. Bai. Oso lan erraza. Hondartza batera joan, toalla zabaldu, etzanda egon, eta gero bainatu. Eta horretarako ordaindu zizkidaten betikoa gehi hegazkina, hango transportea, mariskada bat eta ez dakit zer gehiago. Barra librea. Dena. Hori egiteagatik! Joan, etzan eta bainatu.

(Une hura gogoratuz, Galiziako itsasoan bainatzean zegoen eguna gogoratuko du. Atzeko proiekzioan itsas ertza eta koloretako arrainak.)

Koñazo bat, koñazo bat!, ze, nik pentsatzen nuen lasai-lasai utziko zidatela hondartzan egoten, eta kaka zaharra! Koloretako arrainak, kontratatuak! Bi dozena kamera bai, telebistakoak! Eta besteetakoak ere ziento bat! Denak guri argazkiak ateratzen! Guri, bai. Jende gehiago ere bazegoen. Baina bueno, ezin kexatuko naiz. Gainera mariskada mundiala izan zen! Eskerrak bronka eta gero izan zen, ze lan honek ere baditu bereak. Ez dezazuela uste! Sekretua da! Esango banu ixa izateari utziko nioke. Joder, bai! Orain esan egin dut, baina beste erremediorik ez neukalako! Egoera estremoan nagoelako! Zer egin behar dut ez badidate ordaintzen? Berriro ere galtzak jaitsi eta buelta!? Nipadios! (Publiko artera jaitsiz) Hi! Hi bai, zertan habil? Ez duk ateratzea pentsatuko, ezta? Bahituta zaudete, esan dizuet. (Beste ikusleren bati begira) Eta hi? Geldirik egoteko, demontre! Hi ez haiz kazetaria izango, ezta? Kazetaria esan diat, bai! Beti izaten da kazetariren bat inguruan. Sudurrak esaten dit.... Galiziako kazetari hura bezala. Ea gustura al nengoen hondartzan, ea ez al nuen beldurrik, kutsatzen banintzen zer egiteko asmoa nuen, uretan ez al nuen ezer arrarorik sentitu... Galdera bat bestearen atzetik, erantzuteko betarik eman gabe! Bueno, nirekin jai zeukan. Ze, ni mutu! Eta bera bla, bla, bla... Azkenerako bultza egin behar izan nion. Ez zien besteei ere lana egiten uzten han parean jarrita, bla, bla, bla eta bla, bla, bla... Eta krixtoren errebotea harrapatu zuen eta... (Kazetariari heldu zioneko imintzioa eginez) Kabendio!!! Alde hemendik eta eman ezak bakea! (Pausa) Baina gero mariskadan ondo, ze, gainera, mariskadatik bueltan, manifestazioarekin topo egin genuen.

(Manifestazioan doala itxura eginez, energiaz gainezka.

Musika ozen.)

Nunca mais. Nunca mais... La letxe! Gaztetuta atera nintzen handik. Eta oraindik gaztetuago polizia agertu izan balitz. Baina, lastima. Nik, tiragoma prest. Kepasa, pankarta batek oraindik piztu egiten nau eta poliziari aurre egiteak berpiztu! Esan dizuet, erromantiko hutsa da Manuel Tejero Benítez, erromantiko jartzen denean. “Artista zara, Manuel! Artista istiluetan sartzen!”. Ixabelek esaten zidan. Istiluetan... Niri istiluak berez gustatuko balitzaizkit bezala. Nori gustatzen zaizkio istiluak, berez, horrela, gustuz?

(Erlojuari begiratu eta ordu erdi luze pasa dela ikusiko du. Begiak sutan, tiragoma atera eta fokuren bati emango dio. Erori egingo da.)

Bederatziak hamar gutxi. (Fokua joz) Tori! Abisu bat da hau! Nik badakit zeintzuk diren nire eskubideak, eta nire eskubidea da lan egiten dudanean kobratzea. (teknikariari) Ez al zaik iruditzen? Ez al duk nire eskubidea? E? Bai, ezta? Ba, hori. Arazoaren erruduna bere eserlekutik altxatu eta zor didana eman arte, kieto. Eta zuek ere bai. Ze bestela... malo, malo. Kanpai joka jarriko zaituztet, bai, denok! Egoera gogorra bada, erantzuna ere halakoxea! (Pausa) Gogorragoak ere bizitakoa naiz, bai. La Navalekoa adibidez, gogorra izan zen, baina gerokoa ez zen hobea izan. Ze, denek zekiten nondik nentorren, eta Manuel Tejero Benítez, garai hartan ez zen ezkutuan pasatzen zen gizona.

Honezkero Ramonak sartu du labean nire afaria! Ramonak, amak, esan nahi dut. Ez da emakume txarra, baina bai latosoa. Hori bai, beragatik ez balitz zerua goian eta lurra behean! Hori onartu beharra daukat. Ezer gabe alde egin nuen-eta! Bueno, gauza handirik ere ez neukan. Eta, alde egin, Ixabelek alde egin zuen, beste hirurekin. Eta ni... ba, hori, alkilerra pagatzeko ere gaizki. (Lurrean sakabanatuta dituen gauzak jasotzen hasiko da) Eta ze krixtotarako pagatuko dut nik alkiler bat amaren etxean tokia izanda? Eta Ramona portatu zen. Berriro ere amaren etxean, eta jakina, beste hirurak ere bai, amonarekin, tokatzen zaidanean. Honezkero joan da horien bila! Ohituta daude gainera, ze, lan honekin hasi nintzela izango dira... ea... bi, hiru... hiru urte eta erdi bai, gutxienez. Tonto-tontoan, e? Ez bila joan nintzelako. Paroan apuntatuta nengoen, jakina, baina handik ez da ezer ateratzen! (Imitatuz) “Sentitzen dut, baina zure preparazioarekin eta adinarekin...”. Ba, daukadana daukat eta zuk halako bi irabaziko dut momentu honetan erdia hitz eginda eta erdia amargatuta. Hori ez nion berari esan. Ez berari eta ez beste inori. Txolloa bukatuko zait bestela-eta! Aholku bat: zuek ere hobe duzue honetan bazabiltzate, ahalik eta jende gutxienari esatea! Nik poteoko lagunei ere ez! Eta haiekin hasi nintzen lanean! Bai, bai, baina beraiek ezer jakin gabe. Tonto-tonto, behin gure herriko zinegotzi bat inguratu zitzaidanean... Ni plazako banku batean, erlaxatzen: “Manuel, gero mitina dugu kultur etxean. Zu bezalako jendea behar dugu partiduan, Manuel”. Hara, ez nekien edo belarri-ondokoa eman edo ez entzunarena egin! Eta ez dakit nondik edo nola atera zitzaidan: “Mila duroren truke, nahi duzun tokira”. “Tori mila duroak!”. “Kabendio! Edo lagunekin edo ez dago traturik”. “Mila duro bakoitzagatik”. (Pausa. Zalantza) Joder, mila duro, mila duro dira lehen eta orain! Bueno, orain hogeita hamar euro. Baina, azken batean, dena dirua. Eta dirua, dirua da, lehen eta orain. (Eskua luzatuko dio eskupekoa hartzeko) Engainatu egin behar izan nituen pixka bat, lagunak esan nahi dut, hori ere egia da, eta hori ez zait asko gustatzen. “Ei, ei, ei... mitinaren ondoren sekulako pintxo jatea dago, ardo onarekin, Marqués de Vitoria, zuei gustatzen zaizuena”, eta paroan gaudenoi, bueno, eta ez dagoen askori ere... bueno, nori ez zaio gustatzen horrelako txollo bat, batez ere, gratis denean? Sei joan ginen. Bakoitzagatik mila duro, atera kontuak! Ez dago gaizki, ezta? Gu sei, eta han zeuden beste sei, dozena. Eta jan-edana erregimentu oso batentzat adina. Egun hartako organizaziokoak, gustura, nire lagunak gustura, eta ni... bueno... Hala ere... hala ere, ez dakit nola joaten diren kontuak, ze, handik bi egunera beste zinegotzi batek, oposiziokoak esan nahi dut, inguratu eta lan bera eskaini zidan. Ostia! Politikariek beti ordaindu didate, eta ondo. Ez dut gezurrik esango. Oso ondo. Denek. Ezkerrekoek eta eskuinekoek. Abertzaleek eta konstituzionalistek. Baina teatreroek... piñuuun! Beti berandu, beti aitzakiak, beti negarrak, beti pobre... Joder! Ba dirurik ez badaukate itxi txiringitoa eta parora beste guztiok bezala, aibadios! Edo zer uste dute? Hemen, gainontzekoak musu-truk lan egiteko gaudela? Aurpegia galanta, teatreroek esan nahi dut.

(Pausa.)

Inportantea aurpegiarena. Txorakeria ematen du, baina lan honetan aurpegiak inporta du gehien. Ez da gauza bera teatro batera etortzea, edo mitin batera joatea. Ez, ez da gauza bera. Eta ni oso ona naiz horretan. Seguruenik horregatik pasatuko diote nire telefonoa batzuek besteei. Oso ona naizelako. Bultoa egiten dut, baina inor ez da fijatzen nirekin, ulertzen? Eta zergatik ez da fijatzen inor nirekin? Atentziorik ematen ez dudalako. Eta zergatik ez dut atentziorik ematen? Oso tipo korrientea naizelako? Nipadios! Manuel Tejero Benítez ez da tipo korrientea. Tipo korrientearena egiten dakien tipoa da Manuel Tejero Benítez. Eta hori ez daki edozeinek egiten. Eta egoera bakoitzari bere tonua hartzen dakien tipoa. Eta momentu bakoitzean aurpegi egokia jartzen dakien tipoa. Horrelakoxea naiz. Eta hori berezkoa da. Hori ezin liteke ikasi. Bai. Esperientziak erakusten du pixka bat. Baina apenas. Niri berez ateratzen zait. Berez naiz ona horretan. Psikologia jakitea da, azken batean. Estudiorik gabe, baina psikologia. Ze, ez da aurpegia bakarrik, itxura ere bada inportantea. (Ileordea erantzi eta beste aurpegi bat jarriko du) Seguru nago nire lanen argazkiak eta bideoak erakutsiz gero, ez nindukezuela ikusi ere egingo. Banago baina ez nago. Ni naiz argazki eta irudi horietan guztietan inork ikusten ez duena, baina numeroa egiten dut, zenbakia, bultoa, taldea handitzen dut... Denetan. Eta hori inportantea da gaur egun: jende asko izatea. Asko inporta zaie batzuei, behintzat. Jende asko, baina atentziorik ematen ez duena. Nola esan... (teknikariari) Hi sub-tekniko! Lagun iezadak pixka bat! Ea... hileta elizkizuna!

(Hileta elizkizuneko musikaz eta argiz girotuko dute.)

Serio egon behar da hiletan. Serio, baina esajeratu gabe. Hildakoa ezaguna bazenu bezala. Ez lagun mina, badaezpada. Negarrik ere ez. Bazen ixa bat hileta guztietan negar-zotinka aritzen zena. Inork ez du kontratatzen orain. Eta lanbide honetan iraun nahi duenak jakin behar du atentziorik eman gabe pasatzen.

(Erromeria musika eta giroa.)

Aire! Aire!!! (Gerritik gorakoa airoso mugituz) Aire falta bai aspaldian. Lehen, lehen plaza jendez gainezka zegoenean dantzan, orduan erraza zen. Orduan bularretik gorakoak astintzearekin nahiko zen. (Oinak trakets mugituz) Orain eskubia eta gero ezkerra. Bueltak ere karrerillarekin! Aire! Baina orain, orain gazte guztiak txosna parean litronak eta kalimotxoa dantzatzen, eta ni, bitartean, puzka, ito beharrean! Aire, aire! Ez, hau azkena. Berriz ez ni honetan! Alberto semeak nahi badu, ondo, eta bestela, aire!

(Aita Santuari ongi etorria egiteko musika eta giroa.)

Aire falta galanta Aita Santuaren etorrerakoan! Berrogei gradu bai, itzaletan! Eta ni hantxe, kieto, ni ere, besteekin batera. Totus tuus! Ameen! Totus tuus! Aameen! Baina ze letxe egiten diat nik hemen aitaren egiten ere ez zakiat eta??? Ostia! Dirua irabazi!

(Operación Triunfoko musika eta giroa.)

Gabon! Ea txalo horiek! Everybody! Harrera beroa!

(Gerra giroa.)

Ostia! Gerrak? Errebentatu gerra!

Hala ere, traturik txarrena hondartza nudista bat promozionatzeko deitu zidaten egunean jaso nuen!

(Hizketan ari den bitartean, brageta irekitzen hasiko da patxada handiz. Gero galtzak jaitsiko ditu.)

Ez, ez naiz lotsatia... Ni lotsatia? Nipadios. Baina, ez dakit, horrela, diruagatik arropa kentzea... Orain arteko gauza guztiak jantzita egitekoak izan dira, egoteagatik ordaintzen didate, eta bat-batean, hara joan eta hirurogei euroren truke nire parteak... (Galtzak jaitsita, zer egin ez dakiela) Kabendio! Hau txizagura! (Komun baten bila abiatuko da presaka, baina jiratu eta salto batez eszenatokian kokatuko da berriro, eskopetarekin ikusleak apuntatuz) Joder! Joder! Manuel! Besterik ez diagu behar! (Ingurura begiratuz) Orinalik ez du norbaitek izango? Ez, jakina... nik ere denetik ibiltzen dut makutoan, baina orinalik ez oraingoz. Ba, zerbait egin beharko dut, ze... Zerbait, txiza, klaro. (Alboan ikusiko duen garagardo lata bat hustu eta jiratuz bertan egiteko asmoa erakutsiko du) Ondo portatu gero! Ez ahaztu eskopeta daukadala! Ikusten al da? Eskopeta esan nahi dut. (Brageta itxiz jiratuko da) A ze lasaitua! Ez nuke lasaitu behar... (Erlojuari begiratuta) Ez! Eta zuek ere ez zenukete lasaitu behar! Sub! Argia!

teknikaria: Aspertuta naukazu!

manuel: Ba pentsa nola nagoen ni. Pizteko argia, dedio! Tira, zuek ere aspertuta? Goazen zerbait egitera orduan. Jarri gaitezen denok urduri. Bai, ondo entzun duzue. Tira, altxa eskuak! Hau bahiketa bat da, ezta? Ba itxurak ere zaindu beharko ditugu, la letxe! Eskuak altxatzeko, demontre! Hi sub-tekniko, hik sar ezak efektu bereziren bat. Oihuak edo kea edo, sirenatxo bat... Hori! Hori! Mekabuen la Rusia!

(Sirena hotsak eta ate danbatekoak.)

ertzaina off: Entzun barrukoak! Ertzaintza ari zaizue hizketan! Antzokia inguratuta daukagu!

manuel: Hi, txispas! Hau, bai, hau kristorena duk. Pelikuletako bahiketa ematen dik honek! La Navaleko garaiak ekartzen zizkidak gogora! Madero, madero!

ertzaina off: Inguratuta zaudete! Irteera guztiak kontrolatuta ditugu!

manuel (oraindik ere txantxa delakoan): Etorri, etorri potrorik baldin badaukazue!

(Telefonoa joka hasiko zaio.)

Ostia! Dei bat! Nirea da! Ramona ez duk ba izango, grabatzen jartzea edo ahaztu zaiola esateko? Besterik ez diagu behar! Bai?

(Ikusleek megafoniaz entzungo dute telefono elkarrizketa.)

ertzaina off: Entzun barrukoak! Ertzaintzak hitz egiten dizue...

manuel: Zer? Ez dut ezer entzuten! Itxoin! Hi, sub! Isildu ezak zoramen hau, ez diat eta piperrik ulertzen!

ertzaina off: Antzokia inguratuta daukagu. Hobe duzu bahitutakoak aske uztea.

manuel (teknikaria eskopetarekin apuntatuz): Hi, babalore hori! Egingo al duk esandakoa edo eskopeta santu honekin burua lehertzea nahi duk?

(Atean danbatekoak eta sirena hotsak.)

teknikaria: Hi, nik ez diat honekin zerikusirik. Hor kanpoan poliziak zaudek...

manuel: Baina, zer esaten ari haiz? (Mobilera) Ramona, zer gertatzen da?!

ertzaina off: Ertzaintzako burua naiz!

manuel: Ostia! Ertzaintza-ertzaintza? Benetako Ertzaintza? La Ertxaina?

(Kontenedorera hurbilduko da atzera berriz barrikada egiteko asmoz.)

ertzaina off: Berriro esango dizut: antzokia inguratuta daukagu. Hobe duzu bahitutakoak aske uztea eta zu zeu inolako biolentziarik gabe eskuak altxatuta irtetea!

(Erotuta, eskopeta hartu eta ikusleak apuntatu nahiko ditu. Arazoak izango ditu, ordea, mobila eta eskopeta, aldi berean kontrolatzeko.)

manuel: Kabendio! Denok geldi! (Mobilekoari) Eta hik norekin ari haizela uste duk? Tejero Benítez, Manuel nauk ni gero! Ez edozein txikilikuatro! Tejero Benítez, entzun? Eta ez nauk bi sirenatxo eta danbateko parearekin horrela izutuko! Eta bestela entzun hau! Ostia! (Eskopeta kargatu gabe dago. Jendeari ahopeka) Oihu egin ezazue! Oihu egiteko, demontre!

publikoa: AAA!!!

manuel: Entzun al duk? Urduri zaudek! Eta neu ere bai, entzun? Neu ere bai! Baina ez uste horrela izutuko naizenik. Ni hona lan egitera etorri nauk eta ez nauk kobratu gabe, buelta erdi hartu eta joango. Non zagok nire dirua?

ertzaina off: Lasai, lasai Manuel, hitz eginez helduko gara akordio batera. Lasai...

manuel: Ez lasai eta ez lasai-ondo! Dirua, hemen konponbide bakarra dirua duk: hirurogei euro eta interesak! Hori duk nire eskaera. Eta hori gabe ez nagok negoziatzen hasteko prest, eta gutxiago lasaitzeko.

(Tiro egingo du berriro.)

manuel (publikoari): Zuek ez arduratu! Efektu-kolpea esaten zaio. Kanpokoak izutzeko. Armatuta nagoela konturatzeko. Bestela ez da efektiboa. Baina enrollatu zaitezte pixka bat: oihu egin! (Builaka mobilekoari) Hi, babalore hori! Baldintzak nik jarriko ditiat: hirurogei euro eta interesak, eta gasolinaz betetako auto bat hemendik ihes egiteko!

(ertzainaren off ahotsa areto kanpoan balego bezala entzungo da.)

ertzaina off: Ados! Ados! Segituan izango dituzu bai dirua eta bai eskatutako autoa! Baina utzi jendeari irteten!

manuel: Zer? Hauek uste dute ergela naizela! Hauek ez dakite norekin ari diren! Non ikusi da gauza bat eskatu eta segituan ameto ematea? Horrek ez du batere graziarik. Estali belarriak, beste tiro bat bota behar dut...

(Beste tiro bat botako du.)

manuel: Ez nauzue hain erraz harrapatuko! Ni Manuel Tejero Benítez nauk gero, e? Eta ez edozein... txikilikuatro! Gustatzen zait txikilikuatro hitza.

(Konturatu gabe, berotasunean, txiza egiteko erabili berri duen garagardo lata hartu eta trago bat emango dio.)

manuel: Pffffff! Ostia! (Zerbait bururatu zaio. Korrika joango da teknikariarengana) Hik lagunduko didak! Bai, hik!

teknikaria: Ei, ei... zer nahi duk?!

manuel: Hik lagunduko didak! Bai. Hi izango haiz nire eskudoa!

teknikaria: Ez, ei, utzi ni bakean!

manuel: Tira, altxa hortik. Hemen hik duk bahitu aurpegia.

teknikaria: Baina, ez al dago beste inor!?

manuel: Etortzeko hona, demontre!

ertzaina off: Denbora bukatzen ari zaizu, Manuel. Prest duzu eskatutako dirua eta autoa. Edo atera, edo sartzera behartuko gaituzu.

(manuelek ez du astirik galduko. Teknikaria hartu eta lepazintzurretik helduko dio.)

manuel: Entzun! Denak aske utziko ditut bat izan ezik. Denak aske bat izan ezik. (teknikariari) Eta hik hobe duk biktima aurpegia jartzea maderoen aurrean, entzun? Biktima aurpegia! (publikoari) Eta zuek hemen geldirik hurrengo ordu erdian, entzun? Eta zuetako batzuk kobratu gabe geratzen bazarete, allakuidaus, ez da nire problema!

(Eszenatoki atzeko zikloraman telebistako irudi seinale bat sartuko da. ETBko aurkezlea ikusiko dugu pantailan. Antzokiaren kanpoaldean dago berria eman nahian. Bi ertzain auto ere ikus litezke, bat parean eta bestea urrutiago. Pareko autoaren atzealdean babestuta ertzainburua kale jantzian eta ertzain bat uniformez pistola eskuetan. Tentsioa nabarmena da.)

tb kazetaria: Bai, gabon guztioi. Hementxe gaude herriko antzokiaren aurrealdean. Egoera larria da, oso larria. Bahiketak aurrera jarraitzen du eta tentsioak gora egin du. Ikusten duzuenez, Ertzaintzak inguratuta dauka antzokia eta prest daude edozertarako, behar izanez gero, indarrez barrura sartzeko ere bai.

manuel (harrituta, pantailari begira): Baina zer da hau?

tb kazetaria: Hala ere negoziaketa batera ailegatzeko ahaleginak etengabeak dira. Jakin izan dugunez, bahitzaileak, M.T.B. inizialez identifikatua bera, auto bat eskatu du.

manuel: M.T.B. hori neu nauk!

tb kazetaria: Eta zor zaiona ordaintzea: hirurogei euro besterik ez. Eskatutako autoa kanpoan dauka.

manuel: Hori? A zer traste zaharra! Orain ikusiko du txikilikuatro horrek! (teknikariari) Goazen!!! Goazen!

(Aretotik aterako dira biak. Hemendik aurrerako guztia, aretoko pantailan ikusiko da.)

tb kazetaria (sarrerarantz egingo du): Arriskutsua dela jakin arren, guk orain barrurako ahalegina egingo dugu, zuek guztiok ahalik eta informatuen edukitzeko.

(Irudietan aretorako sarrera. kazetaria bertara iristen.)

tb kazetaria: Sarrera lasai dago. Gezurra dirudi hemen barruan bahiketa bat gertatzen ari denik! (manuel eta teknikariarekin topo egingo du) E? Baina...

manuel: Hi, altxa eskuak!

tb kazetaria: Lasai, lasai...

manuel: Hi ez haiz organizaziokoa izango, ezta?

tb kazetaria: Ez, ez... zera, ni kazetaria naiz.

manuel: Kazetaria? Kendu hadi paretik ez baduk nahi...!

tb kazetaria: Baina M.T.B...

manuel: Ze M.T.B. eta ze? Manuel Tejero Benítez, letra guztiekin! Gauzak esatekotan esan itzak behar bezala! Eta orain kendu paretik!

(Aurrera egin nahi du.)

tb kazetaria (atzetik, traban): Eta bahituak zer dio? Zer moduzko tratua eman dizu? Ei!

(manuel eta teknikaria kanpora aterako dira. ETBko kazetaria atzetik.)

manuel (ertzainei): Ez egin tirorik! Ez egin tirorik! Bahitua nirekin dator!

(ertzainburuak geldi egoteko esango die bere gizonei.)

ertzainburua: Manuel, gu prest gaude zure baldintzak betetzeko. Baina horretarako bahitua aske utzi behar duzu. Eta arma lurrean utzi!

manuel: Hoa popatik hartzera! Hara hor autoa. (teknikariari) Ostia! Hi, gidatzen jakingo duk, ezta?

(teknikariak ezetz egingo dio buruarekin.)

manuel: Ostia! Ederra egin diagu!

tb kazetaria (zeremoniatsu): Jabetuko zarete zeinen giro gogorra bizi den hemen. Une honetan bertan...

(manuelek teknikariari bultza eta autoan sarraraziko du. Atea itxiko dio eta presaka joango da bestaldera.)

ertzainburua (pistolarekin apuntatuz): Hauxe da zure azken aukera, Manuel. Libre utzi bahitua eta ez zaizu ezer gertatuko!

manuel (teknikariari autoa arrankatzeko seinalea eginez): Ez zaidala ezer gertatuko? Hik dauzkak potroak, hik! La Navaleko langile izateko ez al zait nahikoa gertatu? (Autoan sartu eta leihotik) Ez egin tirorik!

(Autoa martxan jarri eta ahal duten moduan egingo dute aurrera. Une horretan ertzainburuak agindua emango die bere gizonei autoetan sartu eta atzetik abiatzeko.)

ertzainburua: Barrura! Denak barrura!

tb kazetaria: Jaun andreok, zeuon begiz ikusi duzue. Tejerok ihes egin du bahituarekin, baina ertzaina itzala bezala doakio atzetik. (Poltsikotik dirua ateratzen du) Eta hau guztia hirurogei eurogatik. Guk bizitakoa bizi izan dugun bezalaxe kontatu dizuegu. Oraingoz, besterik ez. Gabon, Herriko antzokitik.

(Barruan pantailak beltzera egingo du.)

off: Hi, eta barrukoak zer?

tb kazetaria off: A, ba atera daitezela, ezta? Hemengo festa amaitu duk gaurkoz!

(Ondoren kreditu tituluak ikusiko ditugu. Dena amaitu dela ematen duenean, berriro ere telebistaren seinalea itzuliko da eta manuel agertuko da pantailan. Taberna batean. Telefonoz hizketan.)

manuel: Ramona! Sartu nire afaria labean! Ez, ez. Lan kontuak, bai! Eta zuri ze axola? Berandu itzuliko naizela. Hori da. Bai. Berandu. Lana kateatu egin zait eta... Ka-te-a-tu. Bai. Zeinek? Kateatu egin duela mukizu horrek?! Berriz? Esaiozu iristen naizenean txorakeriak utzi eta lanean jarriko dudala, entzun?