2.— Martxan

 

(Kalabozoa. Txinoa lotan.
Rinconetek eta Cortadillok esna arazi egiten dute)

 

RINCONETE: Fu Man-Txu, bagoazik.

CORTADILLO: Irten aurretik kaka egin ezak, polit horrek; gero ez bait duk egiterik izango: bidaian goazik heriotzeruntz (berriketari, parrez...).

RINCONETE: Askatu beharko duk bola horretatik, ez?

CORTADILLO: Sinestu nahiko al didak ez diadala giltzarik aurkitzen? Non sartu ote diat? Baina, goazemak zatika: Esposa hadi lehenbizi berorrekin! Ea, gero, laisterka hasten zaiguan maltzur arraio hori, bere burua libre ikustean.

RINCONETE: (Berorrekin esposatzen da, biak alde banatara begira gelditzen direla). Esposa hauek «la ostia» dituk.

CORTADILLO: Hi bai haizela! Baina, ez al duk ikusten, asto haundi horrek, era horretan biok alde banatara joango zinetekela? Zeinen buruan kabitzen duk hori?

RINCONETE: Garrantzirik gabeko erru bat izan duk. Hirea bezala. Ezin bait duk hik ere giltzatxoa aurkitu: bizi beharraren errutxoak.

CORTADILLO: Hirea erru teknikoa izan duk. Nirea nahi gabeko hutsegite bat.

RINCONETE: Eta zein duk okerragoa?

CORTADILLO: Ez duk konparatuko! Hemen zeukat nik giltza. Zer ari hintzen hor, giltza baietz eta giltza ezetz?

RINCONETE: (Esposek hatximur dagiote) Ostia! Hatximur txiki bat huen, baina, xoder!

CORTADILLO: (Burlaka). Xesus, Xesus!

RINCONETE: Ez iezadak amarik aipa, bestela endinatuko haut. Xira hadi Txinoa. Xar hadi xuxen.

CORTADILLO: Hoberenean hi haiz zuzen ez dagoena; utz iezaiok pakean txino kakazu horri, eta, ipini hadi heure tokian.

RINCONETE: Txinoa duk behar ez duen tokira begira dagoena. Beraz, nik uste, bixotan batek korrexitzekotan, hori izango duk bere ibilera korrexitu behar duena. Oraindik ere klaseak badituk, gero!.

CORTADILLO: Hire klasea txorizoena duk, Rinconete. Anton Martin-en, Puerta del Sol-en, Atochan egindako tiraketetatik bizi hintzen hi, menda honekin, nirekin, pikerotzan doktoratu hintzen arte.

RINCONETE: Bai eta hirea ere. Bestela, zer?

CORTADILLO: Baina, nik ez diat ukatzen.

RINCONETE: Ez eta nik ere. Baina, orain, txorizo madrildarra izateaz gainera, ez al zeukat soldadu espainolaren kargua, e? Eta beste honek, txinoa izateaz gainera, ez al zizkian bere emaztea eta mulatoa hil? Eta gero, mulatotxoaren burua, ogia bezala, zatitu omen ziala edo...

CORTADILLO: Grinaldi batetan egin zian.

RINCONETE: Jar hadi orain txinoaren alde. Horixe falta nian.

CORTADILLO: Txinoa izan arren izorra liezazkiokek bati adarrak.

RINCONETE: Gu, geure doain eta erruekin, garen bezalakoxea balitz bezala ari haiz hizketan.

CORTADILLO: Baina, gainera, goazemak gurera. Hik emateko buelta, gizona, eta ez txinoak! Ikusten duk horrek ezin duela, nik bolatxo hori kentzen ez diodan bitartean. Eta, ipini iezazkiok esposak Jainkoak agintzen duen moduan, ibiltzerakoan biok alde berdineruntz joan zaitezten, hala bait duk itxura.

RINCONETE: Hori egina zegok. (Begi).

CORTADILLO: (Txorkatilako uztaia askatzen dio). Hara erraz asko! Eta orain eraman ezak tigrera eta egin ditzala bere beharrak, dagokion bijilantziapean.

RINCONETE: Gogorra duk soldaduska!

 

(Tirakada bat ematen du. Txinoa lurrera erortzen da,
Rinconete ere berarekin daramala. Iluna).