MUNSTROA

 

Munstro horrek ba ei daki gure helbidea.

Alabaina, oraindino ez da etorri geratzeko.

Sarritan sentitzen dut txilioka, gure etxetik ez urrun.

Beste kontu batzuekin denbora-pasa dabilela,

errezel osteetan jarrita egoten naiz ni zain

Optimism perfumearen hiruzpalau tantaz

iduna igurtzita.

Tarteka, paper-boligrafoak hartzen ditut;

tarteka, lanbrozko otzarak txirikordatzen ditut.

Munstroa luzamendutan dabil, gerturatu, ez gerturatu.

Izaki malapartatu horrek etorkizun du izena.

Nik hustasun deritzot.

 

 

© Miren Agur Meabe

 


www.susa-literatura.eus