Egun batzuetan

herensuge bat irristatzen zait zainetara

zikutazko kerruak muinetara jaurtitzen,

gorrotozko simaurrez barruak ontzen dizkidana.

Ez dut ezpatarik, ez dut lorigarik,

ez dut besorik nire burua jagoteko.

Berak, garaipena:

bere lerdea nire gogoan barraskilotzea.

Berak, taktika:

kea ateratzea nire ongura-horniei.

Berak, gonbitea:

sutarako deia eta behazun-zurrutada bat.

Zor-betetze orduan,

bere eskupera, ni, bere aginterri.

Nire ondasunak,

ausikika zikiraturiko borondateak oro.

Bekaitz da ozta-oztako haren narrasti-izena.

Bekaitz da nire jaun eta jabea.

© Miren Agur Meabe