Azalaren gozaroa itzulia izan dakigunean

ospatuko ditugu

zeure oroiz eta zeure faltaz igarotako gau-egunak

—marrubirik gabeko uden antzean alde egindako

zuri-beltz arrotz eta luzeak—,

xahutuko ditugu

laztanaren kopa eta amodioaren azpila

—zeu aldamenerako hartu arte gorderiko

ttua eta haragia—,

usotuko dira esku biluziok zure haizetzan,

eguzkituko begi ilunberok zure garretan,

zaldituko arnasa huts hau zure abiadan.

Itsasoak ekar zaitzanean,

atarietan zain izango natzaizu egun-usainetik,

ni, sinesgabea izanik,

zure gabeziak bedeinkatu ninduelako

eta itxaronaldiak zidalako irakatsi maitasun-kredoa.

© Miren Agur Meabe