AZKENEAN

Jazarpen luze hartaz nazkatuta

aztiari zerbait egiteko eskatu zioten.

Izan ere umeak ibilian jaiotzen ziren

eta ipuinak izugarri sinplifikatu

eta laburtu behar izan zituzten

ahalik eta denbora gutxien galtzeko.

Gainera munduaren azken muturra hurbil ei zegoen.

Aztiak zin egin zien ihesaldia

gau hartan bukatuko zela

deidade ahalguztidunekin hitz egin ahal izateko

derrigorrezkoak ziren hiru txahalak

sakrifikatzen bazituzten.

Odola gorria da elurraren gainean.

Enperadorea bere gudarostearekin iritsi zenean

txoriak mututu egin ziren eta ura uzkurtu.

Zaldia arnasestuka zebilen.

Ehundaka oinatz txiki basorantz galtzen ziren.

Txingor hondarrak bizirik zeuden oraindik

errautsen azpian.

Beraien ondoan, lurrean,

itsas barraskilo bat utzi zuen norbaitek.

Ilargi kiribildu baten antza zeukan.

Hurbilen zegoen gerlariak jaso

eta belarrian jarri zuen.

Eskuz esku eta belarriz belarri pasatu zen

enperadorearenganaino.

Itsaso urrun bat zen entzuten zena.

Lur jota,

jeneralek herri haren ostetik ez jarraitzea erabaki zuten.

Enperadorearen oniritzia begi triste bi

eta atzera egiteko keinu bat

izan ziren.

© Igor Estankona