HAN

Heldu nintzenean karea baino ez zegoen

karea eta muskerrak

lastoa

soldaduak

aingeru erreak

lau orratzeko erlojuak

kraterrak

denborazko dunak eta trapuak

pertsonaia mitologikoak

bide arrakalduak

azuleiu goriak

bizikleta ahaztuak

kristal zatiak

maletak errautsez beteta

hego-haizea hezurrak sakabanatzen.

Egarriak azkenean ahoa neurtu zidan.

Probintzia lehorrenean nengoen.

© Igor Estankona