ASTELEHENEAN EZTANDA EGIN ZUEN BIZITZAK

Gela erdi-ilunean oraindik

altzarien forma konkretua bilatzen zuen

begizuloak kafez edo lurrez beteta

balitu bezala.

Jaiki zenean ispiluek ez zuten irudirik itzultzen.

Gas hilgarri baten itxurapean pasillotik abiatu zen.

Nekatuta zegoen amodioa beti norbaitekin egiteaz,

amodioa norbaiti egitea behar zuen

apur bat lasaitzeko

apur bat agintzeko

apur bat bera sentitzeko berriro.

Maite ez zuen norbait behar zuen.

Gauean kamarera gazte hura gonbidatzea ideia ona

iruditu zitzaion.

Gauzak berriro horrela

gutxi gora-behera bere lekuan ikusteak

poztu egin zuen nolabait.

Dutxa hotza hartu zuen eta biluzik ibili zen

etxetik

besoak zabalik oreka galtzera

jolasten,

ore

ka galtzera

txikitan bezala alfonbra gainean.

Zoriona baino askoz gozoagoa iruditu zitzaion

sentipen neutro hura.

Eguerdi aldera zerua azkenengoz erre zen

eta hegazkinak su bolatan amildu ziren

lantzean figura desberdinak marraztuz.

© Igor Estankona