LANTURUEN PAUSA

Herio damaren arrogiak

oldartu nau berriz.

Bihotzeko su tristea

ez ote dateke nehoiz ametikaturik?

Negarrak hartzara, arima epela

harrikaldiskatu dit.

Ene bihotzaren azala

ez ote da egonen arradizaz beterik?

Abantzu desesperaturik nago

argirik ezpaitut antzemaiten.

Jinkoa alakatuz

ez ote du lanturuak pausarik ukanen?

© Juan Ramon Madariaga