OROIMENA LAHARTZEN EZ DENEAN

Laket nago izarrak gauari joka ikusiz

eta boboia zuhaitzen atzean,

ostotsak mendien haindian

eta lotan ortzondoa ene ohean.

Laket nago denborak oroimena lahartzen ez duenean.

Laket nago zureganako iskia barnean sendituz

eta bihotzean balaku luzea,

harrabarra gorostiaren artean

eta behin atzenduriko musua hartzara oroituz.

Laket nago denborak oroimena lahartzen ez duenean.

Baina ez nago laket orainokoan izanarekin,

adiaz igaro baitira bizitza eta ametsa,

adiaz ere desagerturiko bihotza,

agian horregatik hobe nengoke zurekin,

ene bila etorri arte heriotzaren aihotza.

© Juan Ramon Madariaga