Esaidazu ze goibelaldik bizi zaituen

Zergatik den zure tristura hain lazgarria

Nork akusatzen zaituen gauaren begien atzetik

 

ltxaron hor, ikus itzazu pasatzen animaliak, gezurra,

Murgil itzazu uretan eskuak, edan nire bihotzetik

isiltasuna, horma itsu horren arantzeak

 

Izan zaltez zelatari, izen bat xuxurlatzen duen hondamendi

zurbil, pasio geldo eta hegatxabal, izan zaitez espazio hori

zeinean Lurra dardar baita eta betikotasun zauritu

 

Esaidazu nor zaitudan, zergatik diren zure zinkurinak

beira txuri, zein zorabiok alditxartzen zaituen bidean

Noiz izango diren zure begiak piratontzi.

 

w1995

 

  

  

© Karlos Linazasoro

 


www.susa-literatura.eus