ur hozpeletan mila apo nabar

kroaka ilargi zehatzari;

isurtzen hasia zena, horretan

segituko zuena, isiltzen da,

zentzuak hausten dizkit

aparra desegin

nahi gabe jardun behar...

 

zenbait jende, eraikuntza,

fetxa, bizi, eredugarri

eta mugikaitzetan ezin sinistu

 

ezer ez da behar hainbat handi,

tente irauteko munduaren sorbaldan,

haren pean, berriz, zerbaiten

espasmo eta dantza

irakiten gainezka

 

w1985

  

  

© Jon Arano

 


www.susa-literatura.eus