Zapaldurik zegoen

hizkuntza bat

genuen ahotan

bortxaz ezpainetan

ahaztuarazi ziguten hizkuntza.

 

Sehaska bat nuen

irakatsi gabe

maitatzen ikasi nuena,

bortxaren errezkeriaz

kendu nahi digutena.

 

Eskola guztietan

isildu didaten

lurra.

Nire gorputz biluzgorriak

maitekiro laztandu duen

lurra.

 

Nire ohekide bakartia

nire ohekide bakarra.

Erreztasunaren izenean

alde batera utzi nahi duten

lurra.

Eta

nik

emakume izanik

betiko gordeko dudan

lurra.

Inoiz isilduko ez dudan

hizkuntza

              hitza

                     lurra

                             sehaska.

 

w1979

  

  

© Amaia Lasa

 


www.susa-literatura.eus