Tokian toki itsatsitakoa

izan ohi da

gizakiaren oroitzapena.

Bizitzan zehar

ikasten eta ikusten dituen gauzak

itsasten zaizka

eta bere zerbait bihurtzen.

               Ni lur honetan

               nabil,

               han-hemenka

               bazter guztiak

               nire baitara bihurtu nahiz,

               gure lurraren hatsa

               usaina

               lurrina

               gure lurraren mendi, zuhaitz

               erreka eta ibai

               alor, etxe eta hiri

               soro eta eremu

               arto, iratze, ardantza eta gari,

               gure lur honek

               bizkarrean dituen bazter guztiak,

               gizakiak eta gizakienak,

               nituzke nireganatu nahi,

               denak

               kolkoratu nahi ditut

               emeki

               astiro

               sakonki

               nire oroimena ez dadin ahantz sekula,

               nirekin bat egin daitezen,

               bihar ilunabarrean

               betirako loaren ametsean

               haietako bat izan nadin munduko ihauterian.

w1977