(Oarra: Joakin adixkide zintzoak bertso batzuk bidali dizkit,
eta auei erantzunaz, sei auek egin dizkiot)
Lazkau: 1965'eko Uztailla'ren 13'an
Negu ankerrak kopet illuna
udaberriz zun estali;
Udaberria txorien kantuz
berriz zitzaigun itzuli.
Neri ordea, gogo-ametsak
naigabez dizkit irauli,
ta ņirņir zegon izar-argia
udaberriz zait estali!
Bertso-iturri jariotsua
ai, biurtu zakit agor!
Arkitutzen nauk uda-erdian
lur-zekena bezin legor.
Biotz-barruan ditudan kezkak
erasotzen naute gogor...
ta begi-illun ipini naute
leno nintzana ain pozkor!
Zure ezpain guri-gurietan
ager duzu ezti-poza,
eta ni berriz, au zorigaitza!,
ezerk ere ez nau goza!
Aldapa gogor neketsu ontan
lasterkatzeko ez naiz gauza...
ail, egoera trixte onetan
nik ezin dezaket luza!
Ire olerki kupigarriak,
poztu natxiotek zerbait,
ta agorturik zegon putzua
ur-jarioka asi zait.
Eure bertsozko laguntz-bereziz,
lagun zakidak nolabait,
egun-sentiko txorien antzo
bertso-kantuz nadin noizpait!
Bertso-langintzan gora-goraka
lasterka bizian oa,
bertsolari ez, baizik biur aiz
olerkari mallakoa.
Esakeratan biguiņa eta
idazkeraz txit gozoa,
aapaldiak ongi neurturik,
eztia berriz mintzoa.
Txindokipeko arkaitztartean
sortutako urretxindor,
jarraitu bezak aurrerantzean
orain arte beziņ jator,
txorien gisa txorrotxioka
ordu oroetan ator
laguntz eskean dagon txori au
berriz ere dedin pozkor!
© Eustakio Mendizabal 'Txikia'